W twórczości Waltera Benjamina historia ujmowana jest w trójkątnej relacji do mitu i mesjanizmu.
Wrażliwość zmarłych jest kluczową ideą, która otwiera przejście między mitem a mesjanizmem i pozwala myśleć o historii w jej ludzkim wymiarze. Wychodząc od wczesnego eseju Benjamina Krytyka przemocy ( Zur Kritik der Gewalt ) i biorąc pod uwagę ogromny wpływ tego ostatniego na obecną myśl Jacquesa Derridy, Giorgio Agambena i Sigrid Weigel, Benjaminowska koncepcja historii jest rozwijana w tej książce.
Potencjał słabego mesjanizmu ( schwacher Messianismus ), który wskazuje na jądro myśli Benjamina, polega na tym, że pozwala on na uznanie zmarłych za podmiot historii, a także dostarcza krytyki suwerennej władzy, obrazów i społeczeństwa.