Opinie czytelników
Podsumowanie:Pamiętnik Friedy Hughes, „George: A Magpie Memoir”, to wciągająca i szczera narracja, która przeplata jej doświadczenia z uratowaną sroką, George'em, z jej refleksjami na temat życia, macierzyństwa i piękna natury. Książka jest napisana z humorem i empatią, zapewniając czytelnikom głęboki wgląd w relacje między ludźmi i zwierzętami. Wielu czytelników uznało ją za uroczą i dobrze napisaną, wypełnioną lekcjami życia i pięknymi szkicami autorki.
Zalety:Wciągająca opowieść, szczera narracja, głębokie refleksje na temat życia i macierzyństwa, piękne dzieła sztuki, humorystyczne i pełne współczucia, przemawiające do miłośników zwierząt, dobrze przyjęte przez czytelników ze względu na swoją autentyczność i możliwość odniesienia się do nich.
Wady:Niektórzy krytycy zwrócili uwagę na obszary wymagające lepszej redakcji, postrzeganą niezdrową fiksację na ratowaniu ptaków w późniejszych rozdziałach oraz sentyment, że historia mogła zakończyć się wcześniej bez utraty uroku.
(na podstawie 40 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
George: A Magpie Memoir
Zawartość książki:
Kronika poetki i malarki Friedy Hughes o uratowaniu maleńkiego pisklęcia sroki, które wyrasta na inteligentnego, żywego towarzysza - wzruszający pamiętnik o miłości, obsesji i naturze.
Kiedy Frieda Hughes przeprowadziła się w głąb walijskiej wsi, spodziewała się, że podejmie się kilku projektów: sadzenia ogrodu, malowania i pisania swojej kolumny poetyckiej dla Timesa. Ale zamiast tego znalazła się w sytuacji, w której uratowała małą srokę, jedyną ocalałą z gniazda zniszczonego przez burzę - i rozpoczęła obsesję, która zmieni bieg jej życia.
Gdy sroka, George, wyrasta z wrzeszczącego skrawka piór na hałaśliwego, ale czułego towarzysza, Frieda jest zarówno urzeczona, jak i zaniepokojona tym, co się stanie, gdy nadejdzie czas, aby w końcu go uwolnić - kiedy nie będzie już do niej wracał.
Pełna humoru, serca i wielu szalonych przygód, jest to zabawna i urocza opowieść o pewnej kobiecie, która uratowała małe dzikie stworzenie - tylko po to, by ostatecznie odkryć, że opieka nad ptakiem ratuje ją samą.
