Ocena:
Książka „George Jellicoe: SAS and SBS Commander” autorstwa Nicholasa Jellicoe oferuje dogłębne spojrzenie na życie i przywództwo George'a Jellicoe podczas II wojny światowej, koncentrując się w szczególności na jego roli w brytyjskich siłach specjalnych. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za bardzo autorytatywną i przyjemną, inni krytykują narrację za jej wady organizacyjne i błędy.
Zalety:Książka jest postrzegana jako autorytatywne źródło na temat wczesnej historii SAS i SBS, łączące zapisy historyczne z osobistymi wspomnieniami rodzinnymi. Czytelnicy doceniają wnikliwe informacje wewnętrzne i ludzką perspektywę George'a Jellicoe, podkreślając jego przywództwo i niezwykłe życie. Książka jest dobrze ilustrowana i zawiera wiele odniesień, dzięki czemu jest atrakcyjna dla osób zainteresowanych siłami specjalnymi z czasów II wojny światowej.
Wady:Krytycy wskazują na znaczące błędy, takie jak błędne oznakowanie przedmiotów wojskowych, i opisują narrację jako zagmatwaną i pozbawioną finezji. Proza może być czasami prawie nieczytelna, a są też problemy z powtórzeniami i słabym nadzorem redakcyjnym, co może frustrować czytelników.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
George Jellicoe: SAS and SBS Commander
George Jellicoe, syn admirała Sir Johna Jellicoe, dowódcy brytyjskiej Wielkiej Floty pod Jutlandią, nigdy nie był narażony na szwank z powodu swojego uprzywilejowanego wychowania. W tej wnikliwej biografii jego syn opisuje życie pełne akcji, dramatów, służby publicznej i kontrowersji.
Wyczyny George'a w nowo utworzonym SAS, jako drugiego dowódcy Davida Stirlinga, a później dowodzącego SBS, stanowią fascynującą lekturę. W ciągu czterech lat obejmowały one kampanie w Afryce Północnej i na Morzu Śródziemnym, a ich kulminacją było uratowanie świeżo wyzwolonych Aten przed komunistyczną partyzantką ELAS.
Brutalność stalinowskiego komunizmu skłoniła go do podjęcia pracy w powojennym Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W Waszyngtonie współpracował z Kimem Philbym i Donaldem Macleanem w świecie szpiegostwa. Rezygnując w 1958 r., by móc poślubić kobietę, którą kochał, zwrócił się ku polityce. Chociaż jego kariera ministerialna zakończyła się w 1973 r. po nieświadomym uwikłaniu w skandal Lambton, nadal zasiadał w Izbie Lordów, stając się "Ojcem Izby". Piastował liczne stanowiska publiczne, w tym prezesa Królewskiego Towarzystwa Geograficznego, przewodniczącego Rady Badań Medycznych, prezesa Stowarzyszenia Pułkowego SAS i Stowarzyszenia Weteranów Krety w Wielkiej Brytanii.
Dzięki badaniom i dostępowi autora jest to coś więcej niż biografia znaczącej postaci publicznej. Dostarcza fascynujących szczegółów operacji Sił Specjalnych i charakterów niezliczonych postaci, z którymi się mieszał.
