George Garrett: nieustraszony reporter

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za dokładne i wciągające opowiadanie historii przez szanowanego dziennikarza, oferując wnikliwe spojrzenie na prawie 40 lat reportażu. Czytelnicy doceniają skromność autora i osobiste powiązania, dzięki czemu jest to zarówno pouczająca, jak i przyjemna lektura.

Niesamowite opowiadanie historii, dokładne relacje, wciągający styl konwersacji, informacje i wiedza, odzwierciedlają ciężką pracę i profesjonalizm autora.

W recenzjach nie wspomniano o tym wprost.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

George Garrett: Intrepid Reporter

Zawartość książki:

"George Garrett jest jednym z najbardziej niezwykłych reporterów wiadomości, jakich kiedykolwiek znałem. Zawsze potrafił wyczuć dobrą historię i relacjonować ją uczciwie i dokładnie."

--Jim Pattison, kanadyjski magnat biznesowy.

Zaczynając od skromnych początków jako chłopiec z farmy w Saskatchewan, George Garrett wspiął się po szczeblach dziennikarstwa i stał się znany jako reporter, który, jak wspomina osobowość radiowa Rafe Mair, "wydawał się znać szczegóły prawie tak szybko, jak policja" w takich niesławnych historiach, jak morderstwa Clifforda Olsona. Był gotów podjąć ryzyko, aby dotrzeć do prawdziwej historii, co doprowadziło do tego, że został zaatakowany podczas zamieszek Rodneya Kinga w Los Angeles. W tym pamiętniku Garrett dzieli się zakulisowymi opowieściami o swoich wstrząsających, humorystycznych i czasami upokarzających taktykach śledczych, od podawania się za ofiarę wypadku w celu ujawnienia wątpliwych praktyk prawnika zajmującego się roszczeniami ubezpieczeniowymi, po działanie jako kierowca lawety w celu ujawnienia schematu fałszerstwa i znoszenia wszystkiego dla dobra wywiadu z lokalną kolonią nudystów.

Garrett zagłębia się również w osobiste szczegóły swojego życia, dzieląc się trudnościami i odpornością, które wyróżniają go jako empatycznego gawędziarza. Ujawnia rozdzierającą serce utratę syna w wypadku kajakowym oraz druzgocącą diagnozę choroby Alzheimera u swojej żony Joan, która zainspirowała go do poświęcenia czasu na wspieranie Towarzystwa Alzheimera.

Przez to wszystko George Garrett nigdy nie stracił nienasyconej ciekawości, która według Rafe'a Maira uczyniła go "standardem, według którego ocenia się dobre reportaże".