Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Parikki bada koncepcję mediów przez pryzmat geologii, rozwijając idee przedstawione w jego poprzednich pracach, angażując zarówno wymiar naukowy, jak i twórczy. Jest doceniana za innowacyjne myślenie, kreatywność i równowagę między rygorem akademickim a przyjemną prozą. Recenzenci podkreślają powiązania między mediami, sztuką i czasem geologicznym, dzięki czemu tekst jest bogatym źródłem informacji zarówno dla naukowców, jak i entuzjastów. Niektórzy czytelnicy zauważają jednak, że jego polemiczny charakter i luki koncepcyjne mogą nie wszystkim odpowiadać.
Zalety:Innowacyjne i prowokujące do myślenia pomysły, kreatywny i wciągający styl pisania, solidne wsparcie akademickie, otwiera nowe perspektywy na media i życie codzienne, cenne dla zrozumienia powiązań między mediami, sztuką i geologią.
Wady:Nie nadaje się dla wszystkich ze względu na swój polemiczny charakter, niektórzy czytelnicy mogą znaleźć luki między ramami teoretycznymi a praktycznymi przykładami, może wymagać silnej wyobraźni, aby wypełnić te luki.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
A Geology of Media, 46
Zawartość książki:
Historia mediów liczy sobie miliony, a nawet miliardy lat. Takie jest założenie tej pionierskiej i prowokacyjnej książki, która argumentuje, że aby odpowiednio zrozumieć współczesną kulturę medialną, musimy wyjść od materialnych realiów poprzedzających same media - historii Ziemi, formacji geologicznych, minerałów i energii. I aby to zrobić, pisze Jussi Parikka, należy zmierzyć się z głębokimi środowiskowymi i społecznymi implikacjami tej wszechobecnej, ale trudno efemerycznej sfery współczesnego życia.
Badając wyczerpywanie się zasobów i zasobów materialnych wymaganych do korzystania z naszych urządzeń do życia w sieci, Parikka opiera swoją analizę na szeroko dyskutowanym pojęciu głębokiego czasu Siegfrieda Zielinskiego - ale cofa go o tysiąclecia. Parikka zauważa, że nie tylko minerały ziem rzadkich i wiele innych materiałów jest potrzebnych do działania naszych cyfrowych maszyn medialnych, ale także zużyte i przestarzałe technologie medialne powracają na ziemię jako pozostałość kultury cyfrowej, przyczyniając się do wzrostu warstw toksycznych odpadów, nad którymi będą się zastanawiać przyszli archeolodzy. Pokazuje, że materiały te muszą być rozpatrywane wraz z często niebezpiecznymi i wyzyskującymi procesami pracy, które przekształcają je w urządzenia leżące u podstaw naszych pozornie wirtualnych lub niematerialnych praktyk.
A Geology of Media udowadnia, że środowisko nie tylko otacza nasz medialny świat kultury - przebiega przez niego, umożliwia go i jest jego gospodarzem w erze bezprecedensowych zmian klimatycznych. Spoglądając wstecz na odległą przeszłość Ziemi, spogląda również w przyszłość na bardziej ekspansywną teorię mediów - i, pośrednio, aktywizm medialny - który nadejdzie.
