Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Geography of Loss
Wiersze Judith są bliskie kości, ziemskie, organiczne. Kiedy uznają smutek, stratę, cierpienie, podnoszą je i przekształcają. Z węgla powstaje diament. Ze straty rodzi się światło.
Jan Phillips, autorka, mówczyni, artystka i aktywistka.
„W Geografii straty Judith Prest przypomina nam: „Czasami potrzeba /mrocznego dnia/, abym odnalazł /moje własne światło/”, gdy mapuje te odejścia, które ludzie muszą znosić i przezwyciężać najlepiej, jak potrafią. Wspaniałe ciotki, oboje rodziców, ukochana zmarła babcia, której szpatułka zaginęła i stworzyła nieobecność, którą wypełnia pamięć. Pomimo „dysonansowych nut” śmierci, mówimy dalej w tych wierszach, to jest to, co robimy jako istoty ludzkie, aż nawet „Pod teraz, zarysy drzew duchów stoją na straży, świadczą”.
-Sean Thomas Dougherty, autor książki The Second O of Sorrow.
Wiersze Judith w elegancki i prosty sposób opowiadają o stracie, życiu i miłości. Jej przejmujące słowa o osobistych doświadczeniach dotykają uniwersalnego doświadczenia tego, co to znaczy być człowiekiem, łączyć się, kochać, tracić i kontynuować. W jej słowach można poczuć się głęboko, być może płakać, być może śmiać się, a na pewno się zmienić.
Trish Ford, lekarz hospicjum.
