W jaki sposób kognitywne wzorce „myślenia dla mówienia” wpływają na naukę języków obcych? Autor bada tę kwestię za pomocą empirycznego badania niemieckich rodzimych użytkowników języka, które bada transfer genów w oparciu o zaimki osobowe i kategoryzację ożywionych, nie-ludzkich referentów (rzeczowników zwierzęcych) podczas mówienia po angielsku.
Jako grupa porównawcza posłużyli rodzimi użytkownicy języka chińskiego i angielskiego. Wyniki pokazują, że transfer rodzaju jest wywoływany przez nieświadomą błędną interpretację rodzaju na sexus.
Istnienie takich wzorców poznawczych oznacza, że nauka nowego języka wymaga uczenia się nowych wzorców. Autor konkluduje, że nauczanie rodzaju powinno mieć wyższy priorytet w lekcjach GFL w celu promowania restrukturyzacji poznawczej.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)