Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.
Major General James A. Ulio: How the Adjutant General of the U.S. Army Enabled Allied Victory
Pierwsza pełna biografia Jamesa Ulio, adiutanta generalnego armii amerykańskiej podczas II wojny światowej.
Generał dywizji James A. Ulio pomógł wygrać II wojnę światową, choć jego wojna toczyła się zza biurka. Jako adiutant generalny przez lata wojny, wiele amerykańskich rodzin rozpoznałoby jego nazwisko z jednego z prawie 900 000 telegramów, które podpisał - z których wszystkie zaczynały się od słów: "... z przykrością informujemy...". Jednak jego rola była znacznie szersza niż nadzorowanie tych smutnych komunikatów.
Ulio stanął przed zadaniem zbudowania armii wystarczająco dużej, aby walczyć w wojnach w Europie, Afryce Północnej i na Pacyfiku. Dzięki jego wysiłkom liczebność armii wzrosła z około 200 000 żołnierzy do ośmiu milionów - w mniej niż pięć lat. Opowiadał się za obniżeniem wieku poborowego do osiemnastu lat. Prowadził i nadzorował szkolenia, które szybko i skutecznie przygotowywały żołnierzy. Generał słusznie przewidywał, że te metody będą pozytywnym rezultatem wojny. Jego zespół określił odpowiedni przydział dla przybywających oddziałów. Aby wystawić wystarczającą liczbę żołnierzy do zapewnienia zwycięstwa Aliantów, Ulio musiał zająć się i zakwestionować powszechnie panujące przekonania na temat rasy i płci. To jego rozkaz z 1944 roku położył kres segregacji w transporcie wojskowym i obiektach rekreacyjnych na stanowiskach wojskowych.
Pod wieloma względami Ulio stał się twarzą armii podczas wojny, poprzez przemówienia radiowe, wywiady prasowe i wystąpienia publiczne. Służył jako wsparcie morale oddziałów, adwokat i cheerleaderka dla wysiłku wojennego. Wreszcie, kierował planowaniem demobilizacji, aby sprowadzić do domu miliony żołnierzy po wojnie, przenosząc ich z powrotem do życia cywilnego.
Generał Ulio, syn żołnierza-imigranta, dorastał na stanowiskach wojskowych i miał wykształcenie jedenastoklasisty. Ukończył West Point i w 1900 roku zaciągnął się jako szeregowiec do armii amerykańskiej. W 1904 roku otrzymał stopień porucznika i służył we Francji podczas I wojny światowej. Nie posiadając wyższego wykształcenia, ukończył Wojskową Szkołę Dowodzenia i Sztabu oraz Wojskową Szkołę Wojenną, a pięć uczelni ostatecznie przyznało mu doktoraty honoris causa. Kariera wojskowa Ulio trwała 45 lat i służył jako doradca wojskowy dwóch prezydentów. Ta biografia przedstawia osiągnięcia Ulio w kontekście i bada wielkość jego roli w ułatwieniu zwycięstwa aliantów w II wojnie światowej.
