Genealogia bambusowej dyplomacji: Polityka tajskiego odprężenia z Rosją i Chinami

Oryginalny tytuł:

A Genealogy of Bamboo Diplomacy: The Politics of Thai Dtente with Russia and China

Zawartość książki:

W 1975 r. M.

R. Kurkrit Pramoj spotkał się z Mao Zedongiem, co oznaczało ostateczne nawiązanie stosunków dyplomatycznych i dyskursywne zerwanie z poprzednią narracją o potęgach komunistycznych jako egzystencjalnym zagrożeniu. Niniejsza książka krytycznie analizuje narodziny dyplomacji bambusowej (wyginającej się z wiatrem) i politykę tajskiego détente z Rosją i Chinami w długich latach siedemdziesiątych (1968-80).

W 1968 r.

Tajlandia doświadczyła dyskursywnego niepokoju związanego z perspektywą wycofania się Amerykanów z regionu Indo-Pacyfiku. W związku z tym Tajlandia opracowała nowy dyskurs dtente, aby nadać sens szybko zmieniającej się polityce światowej i zastąpić hegemoniczny dyskurs antykomunizmu.

W ten sposób powstała polityczna walka między starym i nowym dyskursem. Jittipat Poonkham argumentuje również, że dyplomacja bambusowa - wcześniej postrzegana jako klasyczna i ciągła "tradycja" tajskiej dyplomacji - miała swoje korzenie w tajskim détente i od tego czasu stała się metanarracją tajskiej dyplomacji. Opierając się na podejściu genealogicznym i wieloarchiwalnych badaniach, niniejsza książka analizuje trzy kluczowe epizody tajskiej détente: Thanat Khoman (1968-71), M.

R. Kukrit Pramoj (1975-76) i generał Kriangsak Chomanan (1977-80). Transformacja ta była reprezentowana przez liczne praktyki dyplomatyczne/dyskursywne, takie jak dyplomacja pingpongowa, petro-dyplomacja, dyplomacja handlowa i kulturalna oraz normalne wizyty.