Rosnącą standaryzację karier akademickich w dziedzinie historii można prześledzić również na Śląsku w długim XIX wieku.
Ponieważ wielu historyków powołanych na Uniwersytet Wrocławski nie pozostało długo w Odrach, niniejsza książka koncentruje się również na uczonych pracujących w pozauniwersyteckich instytucjach edukacyjnych, bibliotekarzach, archiwistach i dyrektorach muzeów, a także katolickich i żydowskich uczonych religijnych. Eksperci z Niemiec i Polski rzucają światło na kariery naukowe śląskich historyków i ich zaangażowanie w szkoły akademickie oraz regionalne i ponadregionalne sieci.
Badany jest również stosunek poszczególnych aktorów do politycznych wstrząsów i przewrotów między późnym oświeceniem a I wojną światową.