Gdzie spada stres: Eseje

Opinie czytelników

Recenzje przedstawiają spolaryzowany pogląd na pracę Susan Sontag, podkreślając jej imponujący intelekt i unikalną perspektywę, jednocześnie krytykując jej styl i postrzeganą pretensjonalność. Wielu czytelników docenia jej jasne myśli i moralne zaangażowanie, szczególnie w odniesieniu do sztuki i społeczeństwa, podczas gdy inni uważają jej pisanie za pobłażliwe i oderwane od amerykańskich nastrojów.

Jej eseje są chwalone za inteligencję, jasność i zdolność do prowokowania myśli. Wielu czytelników docenia jej wgląd w sztukę, literaturę i jej doświadczenia, zwłaszcza jej solidarnościowe podróże w czasie wojny. Chęć Sontag do odkrywania różnych tematów jest postrzegana jako wzbogacająca, a jej praca jest opisywana jako intelektualna przygoda, która stanowi wyzwanie dla czytelników.

Krytycy opisują jej pisarstwo jako czasami pozbawione płynności i zbyt pobłażliwe. Niektórzy uważają, że jej skupienie się na sztuce i intelektualizmie jest oderwane od głównego nurtu amerykańskich sentymentów i oskarżają ją o pretensjonalność. Pojawiają się skargi na zwięzłość i powierzchowność jej esejów, a niektórzy recenzenci określają ją jako antyamerykańską lub nadmiernie krytyczną wobec USA.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Where the Stress Falls: Essays

Zawartość książki:

Trzydzieści pięć lat po swoim pierwszym zbiorze, klasycznym już Against Interpretation, najważniejsza amerykańska eseistka wybrała ponad czterdzieści dłuższych i krótszych utworów z ostatnich dwudziestu lat.

Podzielona na trzy części, pierwsza „Czytanie” zawiera żarliwe kawałki o pisarzach z jej prywatnego kanonu - Machado de Assis, Barthes, W.G. Sebald, Borges, Cwietajewa i Elizabeth Hardwick.

W drugiej, „Widzenie”, dzieli się swoimi pasjami do filmu, tańca, fotografii, malarstwa, opery i teatru. W ostatniej części, „Tam i tu”, Sontag bada swoje własne zaangażowanie w pracę (i aktywizm) sumienia oraz powołanie pisarza.