Gdzie rosną damskie pantofelki: Akta Madison McKenzie (Księga 2)

Opinie czytelników

Recenzje chwalą książkę jako wciągającą kontynuację serii Madison McKenzie, podkreślając jej wciągającą fabułę, ciepło przyjaźni i bogate opisy krajobrazów Appalachów. Czytelnicy doceniają rozwój postaci i równowagę między tajemnicą a przygodą, dzięki czemu książka jest odpowiednia dla różnych odbiorców. Wielu stwierdziło, że trudno ją odłożyć i idealnie nadaje się na wakacyjną lekturę.

⬤ Wciągająca fabuła
⬤ bogaty rozwój postaci
⬤ urzekające opisy krajobrazów Appalachów
⬤ ciepłe przyjaźnie
⬤ odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców
⬤ trudno odłożyć książkę
⬤ idealna na wakacje.

W recenzjach nie wymieniono żadnych istotnych wad.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Where Lady Slippers Grow: The Madison McKenzie Files (Book 2)

Zawartość książki:

W gęstym lesie Appalachów Michael stąpał lekko po martwych skałach i przeszkodach. Nawet pod ciężarem w pełni załadowanego plecaka jego kroki były ciche i pozostawiał niewiele śladów swojego przejścia.

Trzymając się z dala od jakichkolwiek wędrowców, szedł równolegle do szlaku Appalachów w kierunku Springer Mountain. Gdy usłyszał grupę, schował się w cieniu cykuty. Posłuchaj tych hałaśliwych głupców, włóczących się po lesie z całym tym wymyślnym sprzętem, śmiejących się i rozmawiających.

Myślą, że obcują z naturą, ale nic z tego nie rozumieją.

Do tej pory wystraszyli już wszystkie króliki i jelenie w promieniu wielu mil. Usłyszał kobiecy głos.

„Zaczekajcie. Chcę zrobić zdjęcie”. Michael schował się głębiej w cieniu cykuty.

Kobieta nieostrożnie przeszła przez sosnę, zaczepiła palcem o nisko położoną gałąź rododendronu i prawie się potknęła. Wyprostowała się i odgarnęła z czoła złote kosmyki włosów. Michael przyjrzał się jej twarzy.

Susan? Studiował ruchy jej palców, gdy zmieniała ustawienia aparatu cyfrowego. Kiedy przykucnęła obok spróchniałej kłody, Michael sapnął i prawie wstał.

Pod tą kłodą mógł czaić się miedzianogłowy. Każdy jej ruch przywoływał wspomnienia tego, co zrobił. Michael złapał się za brzuch, jakby dostał nożem w bebechy.

Serce waliło mu w uszach tak głośno, że obawiał się, że dźwięk go zdradzi.

Zacisnął oczy, potrząsnął głową, aby oczyścić obraz, a następnie ponownie otworzył oczy. Ona wciąż tam była. To nie może być Susan.

Ona nie żyje, zabiłem ją!