Gdzie pochowano moje pępowiny

Oryginalny tytuł:

Where My Umbilical Is Buried

Zawartość książki:

Debiutancki tomik poezji Amandy Galvan Huynh Where My Umbilical is Buried to „fioletowe serce” narysowane kredką pod lewym żebrem stołu. Pamięta śmiech wokół gry w Loterię, „muszle cykad / duchy” gałęzi drzew, tortille w kształcie Teksasu i naukę „liczb po angielsku, / po hiszpańsku”.

Znajdziemy tu rodzinne portrety rozsiane po małych teksańskich miasteczkach, buty tasujące się do La Reina de Cumbia w salach tanecznych, ręce „(chwytające) za słowa”, aby nadać sens bezlitosnemu światu. Galvan Huynh prosi nas, byśmy rozważyli przecięcia naszego dziedzictwa i zastanowili się nad naszym macierzyństwem, które zagnieżdża się w naszej teraźniejszości. Wzywa nas, byśmy byli świadkami konsekwencji asymilacji i dziedziczenia strachu - jak język opiera się „odciąganiu / mówieniu dziadek zamiast abuelo” i kultywowaniu przestrzeni, by „otoczyć Bidi Bidi Bom Bom (jej) rodzinę / kołysze się”.

Where My Umbilical is Buried to próg akceptacji i uzdrowienia. Galvan Huynh odkrywa, co to znaczy być córką pogrążonej w żałobie matki, osieroconą w wieku szesnastu lat, i w jaki sposób trauma przechodzi na następne pokolenie.

Wiersze te medytują nad tym, co się dzieje, gdy córka „nie ma już miejsca, by pomieścić ból matki”. Uczymy się „być godnymi”.

Uczymy się „kopać / w ziemi / i trzymać się”.