Gdybym miał młotek

Oryginalny tytuł:

If I Had a Hammer

Zawartość książki:

Główna wystawa FotoFest Biennale 2022, If I Had a Hammer, rozważa sposoby, w jakie artyści wykorzystują obrazy do rozpakowywania ideologicznych podstaw, które inspirują zbiorowe ruchy kulturowe na całym świecie. Dwudziestu trzech artystów biorących udział w projekcie proponuje alternatywne techniki postrzegania świata i angażowania się w niego, pracując zarówno z konwencjonalnymi, jak i nowymi mediami, aby rzucić światło na systemy, które zachęcają teorie społeczne i wyobrażenia polityczne do stania się dogmatem za jednym kliknięciem migawki lub naciśnięciem przycisku.

If I Had a Hammer bada zarówno artystyczne, jak i aktywistyczne interwencje w struktury współczesnej produkcji obrazu, zwracając uwagę na to, w jaki sposób struktury te odzwierciedlają i informują nasze postrzeganie świata, narracje historyczne i zdolność do angażowania się w zbiorowy dyskurs kulturowy. Wystawa sugeruje, że systemy i struktury, które wspierają kształtowanie ideologii, takie jak archiwa historyczne, sieci mediów cyfrowych, społeczno-polityczne kampanie organizacyjne oraz rozwój infrastrukturalny i terytorialny, są nierozerwalnie związane z historią i rozwojem fotografii i technologii obrazu. Poprzez różne podejścia, artyści w If I Had a Hammer oferują strategie oporu i zastąpienia dziedzictwa kolonializmu, imperializmu i przemocy systemowej poprzez wykorzystanie języka i materiału produkcji obrazu i obiegu mediów. Czyniąc to, artyści pokazują, w jaki sposób obrazy mogą być wykorzystywane zarówno do wspierania ruchów progresywnych, jak i do wzmacniania systemowych nierówności.

Wystawa zapożycza swój tytuł od piosenki protestacyjnej Pete'a Seegara i Lee Haysa z 1949 roku o tym samym tytule, która została napisana w odpowiedzi na rosnące podziały ideologiczne i przemoc wobec postępowych artystów i myślicieli w Stanach Zjednoczonych w erze czerwonego strachu przed McCarthym. Przez cały ten okres artyści, aktywiści, autorzy i muzycy, w tym Seegar i Hays, byli zmuszani do zeznawania w transmitowanych przesłuchaniach kongresowych i obrony swojego prawa do wolności słowa i protestu. Wystawa ta wykorzystuje kontekst historyczny, w którym napisano "If I Had a Hammer", jako punkt wyjścia do zbadania, w jaki sposób ci, którzy zapewniają ideologiczną supremację, często robią to za pomocą narzędzi używanych przez społeczności i jednostki, które mają nadzieję stłumić. Używają narzędzi dyskursywnego obiegu: mediów, tekstów, piosenek, sztuki i obrazów.

Zakres wystawy If I Had a Hammer jest szeroki i obejmuje międzynarodowe spojrzenie na nieustannie zmieniające się ideologie w odniesieniu do współczesnego, globalnego charakteru obiegu mediów i rozwoju ideologicznego. W centrum tej analizy znajduje się badanie metod stosowanych przez artystów do tworzenia archiwów, które podważają hegemoniczne spojrzenie antropologiczne i dokumentalne, grają z tradycyjnymi formami fotografii i wyobrażają sobie alternatywne scenariusze polityczne, jednocześnie opierając się pojedynczemu, skończonemu, ostatecznemu lub decydującemu obrazowi.