Gdyby pamięć mogła mówić

Oryginalny tytuł:

If Memory Could Speak

Zawartość książki:

Niniejsza praca została przedstawiona w pięciu rozdziałach. Rozdział I (Miejsce, z którego pochodzę) zawiera krótki opis wioski, z której pochodzi autor, jej piękne cechy, strukturę kastową w wiosce, relacje między kastami, własność ziemi itp.

Podjęto tu krótką próbę rzucenia światła na stan wioski i jej poziom rozwoju. Omawiając zwykłego sprzedawcę oleju i jego metodę pomiaru, podjęto próbę rzucenia światła na społeczno-ekonomiczną pozycję wioski i jej mieszkańców. Zawiera obraz elity wiejskiej, która pomagała w rozwiązywaniu konfliktów.

Rozdział II (autor, jego przyjaciele i rodzina) poświęcony jest opisowi jego rodziców, rodziny, relacji itp.

Jest on krótki. Rozdział III dotyczy jego kariery zawodowej.

Autor pracował na uniwersytetach Utkal, Berhampur, Sambalpur i Fakir Mohan. Dwa rozdziały (IV i V) odnoszą się do jego dni i działalności na Uniwersytecie Fakir Mohan. Rozdział IV (Uniwersytet F.

M.: Wysiłki na rzecz uznania) zawiera szczegółowe informacje na temat sposobu, w jaki można założyć uniwersytet w Balasore. Był on w fazie początkowej i musiałem doprowadzić go do instytucji produkcyjnej, trzeba było zrobić różne rzeczy, szukać współpracy i pomocy od kilku osób. Uniwersytet musiał spełnić warunki niezbędne do uznania przez UGC zgodnie z 12 (B) ustawy UGC z 1956 roku.

Uniwersytet musiał działać jak uniwersytet i funkcjonować jako taki przed wizytą komitetu UGC w celu przyznania uznania. Rozdział V (Rozwój po uznaniu) zawiera informacje o tym, jak uniwersytet przygotował projekty rozwojowe do finansowania przez UGC i inne agencje finansujące.

I jak otrzymane w ten sposób fundusze zostały owocnie wykorzystane na czas. W tym rozdziale autor opisał również, jak zbudowano nowy kampus i jak uniwersytet musiał walczyć ze złymi siłami, które stwarzały różnego rodzaju trudności. Rozdział ten obejmuje również czasy po przejściu autora na emeryturę.