Gaming AI: dlaczego sztuczna inteligencja nie potrafi myśleć, ale może zmienić pracę

Opinie czytelników

Recenzenci chwalą książkę George'a Gildera za wnikliwy i dobrze zbadany przegląd sztucznej inteligencji, podkreślając jej przejrzystość i wciągający styl pisania. Książka odnosi się do powszechnych błędnych przekonań na temat sztucznej inteligencji, w szczególności jej ograniczeń dotyczących kreatywności i myślenia podobnego do ludzkiego. Pomimo swojej zwięzłości, wiele osób uważa treść za wzbogacającą i wartościową.

⬤ dobrze zbadana i dokładna
⬤ wciągający styl pisania
⬤ wyjaśnia powszechne błędne przekonania na temat sztucznej inteligencji
⬤ oferuje cenne odniesienia historyczne
⬤ przedstawia mocne argumenty przemawiające za korzyściami ekonomicznymi płynącymi ze sztucznej inteligencji
⬤ zwięzła i na temat.

Niektórzy recenzenci uznali książkę za zbyt krótką; może być postrzegana jako nieco droga jak na swoją długość.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Gaming AI: Why AI Can't Think but Can Transform Jobs

Zawartość książki:

Wskazując na triumf sztucznej inteligencji nad samodzielnymi ludźmi we wszystkim, od gier takich jak szachy i Go po kluczowe zadania, takie jak składanie białek i handel papierami wartościowymi, wielu ekspertów podtrzymuje teorię „osobliwości”. Jest to punkt spustowy, w którym kończy się historia ludzkości, a sztuczna inteligencja zwycięża w wykładniczej kaskadzie samoreplikujących się maszyn rakietowych w kierunku boskiej supremacji we wszechświecie.

Gaming AI sugeruje, że to przekonanie jest zarówno głupie, jak i samobójcze. Wykazując głęboki i paraliżujący przypadek profesjonalnej amnezji, establishment informatyki wykazuje ignorancję wobec najważniejszych odkryć własnej nauki, od „niekompletności” Kurta Gela, przez „wyrocznię” Alana Turinga, po „entropię” Claude'a Shannona. Bawiąc się maszynami kwantowymi, ci wierzący w transcendencję maszyn zaprzeczają najgłębszym odkryciom teorii kwantowej.

Twierdząc, że tworzą umysły, klinicznie „postradali zmysły”. Pomimo quasi-religijnych pretensji techno-elit szlachetnie ratujących planetę przed własnymi urządzeniami, ich wiara w techno-utopijną osobliwość stanowi poważne zagrożenie dla prawdziwego postępu.

Branża całkowicie zależna od ludzkich umysłów nie będzie prosperować, przestarzając zarówno swoich klientów, jak i twórców. Sztuczna inteligencja w grach wymaga zanurzenia się w bohaterskiej historii branży i zrozumienia rzeczywistej nauki o ludzkich umysłach.