Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Branches of a House
„Od conradowskiego punktu widokowego na brzegu Tamizy po łódzką Ulicę Piotrkowską, najdłuższą ulicę w Europie, Agnieszka Studzińska kalibruje swoje spojrzenie na ruiny historii, które wkraczają w prywatne intymności domu i tego, co nie-domowe. Architektura fragmentów - kości, rozmów z babciami, mężami, dziećmi i podsłuchanych przemocy obcych - podejmuje wezwanie Blanchota do przepracowania ciszy, do wypracowania nowego języka. Oszałamiająco zręczne i formalnie żywe, wiersze te na każdym kroku metamorfozują jaźń, by w niezapomniany sposób spełnić obietnicę nowości”. -Sandeep Parmar
„Pomiary istnienia od wewnątrz, podane poprzez skoncentrowane, eleganckie szczegóły z zewnątrz - to książka pamięci, zapisu, podwyższonej percepcji w poezji. To niezwykły, wyważony, hojny zbiór, napędzany świadomością i wnikliwością, która sięga poza język świata zewnętrznego do konfrontacji z czymś trwałym i przemijającym. W tym paradoksie tkwi błyskotliwość”. -SJ Fowler
„Gałęzie domu Agnieszki Studzińskiej to poetycka eksploracja mieszkania, która staje się hauntologią utraconej rodziny, utraconego kraju, utraconego języka. Mitochondrialne prześledzenie pokoleń - dziadków, rodziców, dzieci - przywołuje traumatyczny cień przeszłości: nie tylko powrót emigranta do znajomego polskiego krajobrazu „mokradeł i pól” i srebrnych brzóz; ale także poczucie „domów-widm w każdej wiosce” - produktu wojny, holokaustu, diaspory i upływu czasu. Duchy, cienie i nieobecności są równoważone przez ucieleśnioną poetykę, śledzącą ciało w czasie i przez czas - jako dziecko, kobieta, kochanka, żona, matka - z uwagą na kolory, smaki, zapachy, atmosferę, ciszę. Tworzenie i demontaż domu, w poezji o ciągłej inwencji formalnej i znacznej delikatności emocjonalnej i językowej, obejmuje również dotarcie do innych „niedokończonych separacji” i „konfiguracji migracyjnych”, historycznych i współczesnych, w tej imponująco trwałej sekwencji wierszy „. -Robert Hampson