Functions of Medieval English Stage Directions: Analysis and Catalogue
Kiedy mówimy o teatrze, wydaje nam się, że wiemy, czym jest reżyseria sceniczna: mamy tendencję do myślenia o niej jako o autorskim wymogu, opracowanym jako uzupełnienie tekstu mówionego i skierowanym do tych, którzy wystawiają sztukę, co, kiedy, gdzie, jak lub dlaczego moment, akcja lub jej inscenizacja powinny zostać zakończone. Jest to ogólne rozumienie warunkujące konwencję teatralną znaną jako "reżyseria sceniczna". W związku z tym uznajemy, że reżyseria sceniczna jest skierowana do aktorów, reżyserów, projektantów i wszystkich innych osób, które mają do odegrania rolę w praktycznej realizacji sztuki. I być może myślimy, że zawsze tak było. Jednak termin "reżyseria sceniczna" nie pochodzi ze średniowiecza, nie istnieje też jego angielski odpowiednik, który kodyfikowałby funkcje zawarte w obcych rękopiśmiennych notatkach, wymaganiach, wskazówkach lub zapisach. Średniowieczna angielska reżyseria sceniczna zasadniczo nie funkcjonuje w ten sposób: istnieje głównie jako zaobserwowany zapis wcześniejszego występu. Istnieją przykłady innych funkcji, ale nawet one nie są skierowane do graczy lub osób zaangażowanych w tworzenie przedstawienia.
W katalogu tomu znalazło się ponad 2000 wskazówek scenicznych z około 40 sztuk i cykli, a ponad 400 z nich zostało wybranych do analizy w całej pracy.
Celem tych badań jest zbadanie teatralnych funkcji średniowiecznych angielskich wskazówek scenicznych jako zapisów wcześniejszych przedstawień. Przykłady takich funkcji są w dużej mierze zaczerpnięte z plenerowych sztuk scenicznych. Książka ta będzie bardzo interesująca dla studentów i naukowców zajmujących się teatrem, historią średniowiecza i literaturą.
