Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Fulgentius and the Scythian Monks: Correspondence on Christology and Grace
Fulgencjusz z Ruspe był prawdopodobnie najbardziej błyskotliwym teologiem północnoafrykańskim w epoce po śmierci św. Pisał szeroko na tematy teologiczne i moralne.
W latach 519-523 Fulgencjusz prowadził korespondencję z grupą łacińskojęzycznych mnichów ze Scytii, a korespondencja ta została przetłumaczona na język angielski - prawie w całości po raz pierwszy w tym tomie. Korespondencja ta jest znacząca, ponieważ znajduje się na przecięciu dwóch wielkich dyskusji teologicznych: głównie wschodnich kontrowersji chrystologicznych między czwartym soborem ekumenicznym w 451 r. a piątym w 553 r.
Oraz w dużej mierze zachodniej kontrowersji semipelagiańskiej, która trwała od 427 r. Do drugiego synodu w Orange w 529 r.
Współcześni zachodni uczeni zwykle traktują te kontrowersje dotyczące Chrystusa i łaski oddzielnie, ale istniały godne uwagi punkty styczne między tymi dwiema dyskusjami, a Fulgencjusz i mnisi scytyjscy byli tymi, którzy najsilniej powiązali chrystologię i łaskę. Te powiązania sugerują, że dzisiaj możemy traktować chrystologię i łaskę bardziej jako dwie strony tego samego medalu niż jako odrębne kwestie teologiczne. Obie grupy zagadnień dotyczą zasadniczo relacji między Bogiem a ludzkością: Pytania chrystologiczne pytają, w jaki sposób boskie i ludzkie są powiązane w osobie Zbawiciela, a pytania związane z łaską pytają, w jaki sposób boskie i ludzkie są powiązane w nawróceniu, życiu chrześcijańskim i ostatecznym zbawieniu każdego chrześcijanina.
Tak więc korespondencja Fulgencjusza ze scytyjskimi mnichami może nie tylko pomóc w zrozumieniu teologii bizantyjsko-rzymskiej z VI wieku. Może również przyczynić się do naszego współczesnego myślenia na temat relacji między dwiema najważniejszymi doktrynami wiary chrześcijańskiej.
