Fudging Laruelle's Decision: Historyczna ścieżka ku ciału niefilozoficznemu

Oryginalny tytuł:

Fudging Laruelle's Decision: A historical path towards a non-philosophical body

Zawartość książki:

Porzucając swój pierwotny projekt dostarczenia ciała pożądania do Ereignis Heideggera, Laruelle pogrzebał Ciało jako korzeń-doświadczenie immanencji, w imię transcendentalnego cięcia, które ostatecznie zakazało dalszych dociekań. Jednak inni myśliciele, którzy przyjęli stanowisko niefilozoficzne, uznali pozakonceptualne manifestacje za prawomocny materiał, zwłaszcza z dziedziny psychopatologii, tak jak zrobił to Valdinoci, pogłębiając trzewne zanurzenie, aby odnowić zarówno praktyki lingwistyczne, jak i mistyczne wynalazki:

Dekonstrukcja zajęła miejsce dominującej obecnie formy kultury. Laruelle uogólnia dekonstrukcję. Formalizując Dekonstrukcję, podając formułę jej uogólnienia, Laruelle wykracza poza Dekonstrukcję. Laruelle uwalnia Dekonstrukcję i od Dekonstrukcji: od jej tyranii Innego. Jedno jest doświadczeniem bycia Innym niż świat, to znaczy innym niż filozofia i innym niż piekło.

Ten esej ma dwa rdzenie, które okazują się być jedynym. Podąża za historyczną ciągłością, nierozerwalnie naukową i metafizyczną, która kwestionuje ciało (doświadczenia) jako żywe przecięcie znaczenia i materialności, składni i percepcji, woli i skończoności, glifu i patosu.

I kolejno bada trasę Franois Laruelle'a wewnątrz myśli, aby zbadać pewne genetyczne kroki, które rządziły konstytucją jego niestandardowej matrycy teoretycznej. Ale te dwa badania zderzają się w jedno, gdy zauważa się, że w tajemniczy sposób ciało nagle znika jako temat w pewnym momencie pism Laruelle'a, chociaż było wcześniej kluczową osią w formułowaniu jego myśli.

Stawką jest zatem wyjaśnienie tego, co zakłada się jako decyzję, decyzję o usunięciu, wycięciu teoretycznego życia z kluczowych artykulacji, które konstruują niefilozoficzny aparat.

Z pewnością kwestia ta dotyczy metafizyki w najnowszej filozofii współczesnej, henologii i ontologii, metodologicznej ścisłości i strukturalnych możliwości konstruktywizmu. Ale dotyczy to również fizyki, psychiatrii, polityki, językoznawstwa, czyli wielu dziedzin, które Laruelle uważa alternatywnie za filozoficzne władze nad ludzką masą wielu (którymi) jesteśmy, w ostatniej analizie.