From Pompeii: The Afterlife of a Roman Town

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębną eksplorację Pompejów i otaczających je regionów, łącząc wydarzenia historyczne z osobistymi narracjami i oferuje wgląd w przeszłość i teraźniejszość tego miejsca. Jest chwalona za bogactwo szczegółów i wciągający styl pisania, dzięki czemu jest dostępna zarówno dla laików, jak i osób z zainteresowaniami naukowymi.

Książka jest bardzo pouczająca, dobrze zbadana i pięknie napisana, przedstawiając osobistą i historyczną narrację, która urzeka czytelników. Skutecznie łączy historię Pompejów z ich współczesnym kontekstem i zawiera fascynujące anegdoty od różnych znanych osób odwiedzających Pompeje. Czytelnicy doceniają wiedzę i pasję autora do tematu.

Niektórzy czytelnicy uznali część książki za suchą lub zbyt akademicką, przypominającą szkolny podręcznik do historii. Pojawiły się skargi dotyczące braku odpowiednich map i niektórych mylących opisów w tekście, co dla niektórych odbierało przyjemność z czytania. Kilku recenzentów wyraziło rozczarowanie z powodu użycia CE zamiast AD, wskazując na preferowanie tradycyjnej terminologii.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Kiedy Wezuwiusz wybuchł w 79 r. n.e., siła eksplozji zmiotła szczyt góry, grzebiąc pobliskie Pompeje w deszczu wulkanicznego popiołu. Jak na ironię, katastrofa, która okazała się tak śmiertelna dla mieszkańców Pompejów, zachowała miasto na wieki, pozostawiając po sobie migawkę rzymskiego życia codziennego, która zawładnęła wyobraźnią pokoleń.

Doświadczenie Pompejów zawsze odzwierciedla szczególny czas i wrażliwość, mówi Ingrid Rowland. From Pompeii: The Afterlife of a Roman Town bada fascynującą różnorodność tych doświadczeń, opisanych przez artystów, pisarzy, aktorów i innych, którzy zwiedzili wykopaliska. Miejskie domy, świątynie, ogrody - i ślady ludzkich ofiar Wezuwiusza - wywołały reakcje od zachwytu po zażenowanie, przy czym ważną rolę odegrały zmieniające się gusta kulturowe. Erotyczne freski, które zbulwersowały XVIII-wiecznych widzów, zainspirowały Renoira do zmiany sposobu malowania. Dla Freuda wizyta w Pompejach była równie terapeutyczna jak sesja psychoanalizy. Książę Hirohito, przybywający pancernikiem do Zatoki Neapolitańskiej, uznał Pompeje za interesujące, ale Wezuwiusz był dla niego tylko brzydką wersją góry Fuji. Rowland przedstawia czytelnikom charakterystyczne, często dziwaczne reakcje odwiedzających, od Wolfganga Amadeusza Mozarta, Charlesa Dickensa i Marka Twaina po Roberto Rosselliniego i Ingrid Bergman.

W narracji przeplatanej szczegółami i spostrzeżeniami Rowland przewija się wątek jej własnych wrażeń z Pompejów, do których powracała wielokrotnie od czasu pierwszej wizyty w 1962 roku.