Ocena:
Książka zawiera szczegółowy przegląd wykorzystania francuskich pojazdów opancerzonych podczas pierwszej wojny w Indochinach, podkreślając ich historię operacyjną i wyzwania. Jest dobrze ilustrowana fotografiami z epoki i współczesnymi ilustracjami, dzięki czemu jest wciągającym źródłem informacji dla osób zainteresowanych tym mniej znanym konfliktem.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i pouczająca
⬤ zawiera różnorodne historyczne fotografie i ilustracje
⬤ dostarcza szczegółowych informacji na temat użycia francuskich pojazdów pancernych i ich historii operacyjnej
⬤ zwięzła i przystępna zarówno dla entuzjastów, jak i zwykłych czytelników
⬤ wypełnia lukę w literaturze na ten temat.
⬤ Niektóre fotografie są krytykowane za zbyt małe, aby zobaczyć szczegóły
⬤ brakuje obszernego pokrycia i głębi, ponieważ jest to krótsza praca typowa dla Osprey
⬤ ograniczone nowe informacje dla osób już zaznajomionych z tematem
⬤ niektórzy recenzenci wyrazili chęć uzyskania bardziej szczegółowych zdjęć konkretnych pojazdów.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
French Armour in Vietnam 1945-54
Francuska broń pancerna w Wietnamie 1945-54 wykorzystuje różnorodne zdjęcia z prywatnych kolekcji dwóch francuskich generałów z kampanii, a także pełnokolorowe tablice rzadko ilustrowanych pojazdów, aby opowiedzieć pełną historię czołgów i opancerzonych pojazdów bojowych, które Francuzi wykorzystywali w swoich koloniach w Indochinach.
Francuzi, szybko zdając sobie sprawę ze skuteczności zbroi w zachowaniu suwerenności nad Indochinami po Wielkiej Wojnie, wysłali swoje czołgi Renault FT17 w 1919 roku. Wraz z różnymi samochodami pancernymi, były to główne pojazdy opancerzone w Indochinach aż do II wojny światowej, kiedy to Japończycy zajęli ten region.
Po wojnie francuskie oddziały zostały wyposażone w pstrokaty amerykański i brytyjski sprzęt, aż do wybuchu wojny w Korei, kiedy to zwiększono pomoc wojskową. Obejmowało to dużą liczbę lekkich czołgów M24 Chaffee, wraz z pojazdami amfibijnymi, takimi jak M29C Weasel i LVT4 Buffalo, do prowadzenia operacji na obszarach przybrzeżnych i śródlądowych, które Viet Minh wcześniej uważał za odporne na ataki.
