Francis Rawdon-Hastings Marguess of Hastings: Soldier, Peer of the Realm, Governor-General of India
Biorąc pod uwagę znaczenie Francisa Rawdon-Hastingsa, 1. markiza Hastings i 2.
hrabiego Moira, zaskakujące jest, że nie napisano o nim żadnej pełnowymiarowej biografii. Jedynymi znaczącymi badaniami jego kariery była analiza jego roli jako gubernatora generalnego Indii na początku XIX wieku. Studium Paula Davida Nelsona naprawia tę sytuację, zapewniając dobrze opracowaną naukową analizę życia Lorda Hastingsa.
Szczegółowo omawia wszystkie aspekty wieloaspektowej kariery tego człowieka jako zawodowego żołnierza, członka Izby Lordów i gubernatora generalnego Indii.
Zapewnia również studium charakteru tego inteligentnego, uprzejmego człowieka, wskazując na jego mocne strony jako ojca, męża i przyjaciela. Nelson nie zapomina przy tym o osobistej nieudolności Hastingsa.
Pokazuje, w jaki sposób markiz zaciągnął długi w wysokości prawie 1 000 000 do czasu swojej śmierci i pozostawił swoją rodzinę prawie bez grosza. Najważniejszą rolą, jaką odegrał Hastings, był żołnierz armii brytyjskiej. Był młodym oficerem podczas wojny amerykańskiej, walcząc pod Bunker Hill w 1775 roku jako porucznik w kompanii grenadierów 5.
pułku. Wyróżniając się, został awansowany na kapitana i mianowany adiutantem generała Henry'ego Clintona. Następnie dowodził Ochotnikami Irlandii, służył jako adiutant generalny pod Clintonem i dowodził niezależną armią w Karolinie Południowej w latach 1780-81.
Jako gubernator generalny Indii w latach 1813-1823 z powodzeniem prowadził kampanie przeciwko Nepalczykom, Pindarom i Marathom. Drugą najważniejszą rolą Hastingsa było administrowanie Indiami.
Choć był wspierany przez zdolnych podwładnych cywilnych, czasami dokonywał złych wyborów przy własnych nominacjach i pogrążał się w mętnych interesach Kompanii Palmera. Nie był winny żadnych szykan, ale jego reputacja została nadszarpnięta przez obronę niektórych wątpliwych działań firmy. Trzecią rolą Hastingsa była polityka w Izbie Lordów.
Tutaj odniósł najmniejszy sukces, częściowo dlatego, że nie był wystarczająco bezwzględny, aby awansować.
