Frances Burney - Dziennik i listy pani D'Arblay - tom I

Oryginalny tytuł:

Frances Burney - The Diary and Letters of Madam D'Arblay - Volume I

Zawartość książki:

Frances Burney urodziła się 13 czerwca 1752 roku w Lynn Regis (obecnie King's Lynn). W wieku 8 lat Frances wciąż nie nauczyła się alfabetu i nie potrafiła czytać. Teraz rozpoczęła okres samokształcenia, który obejmował pożeranie rodzinnej biblioteki i rozpoczęcie własnych "bazgrołów", które dokumentowały jej życie i obejmowały kolejne 72 lata. Jej pisanie dzienników zostało zaakceptowane, ale pisanie powieści było źle widziane przez jej rodzinę i przyjaciół. Czując, że postąpiła niewłaściwie, spaliła swój pierwszy rękopis, The History of Caroline Evelyn, który napisała w tajemnicy. Dopiero w 1778 roku, wraz z anonimową publikacją Eveliny, jej talenty zostały udostępnione szerszemu światu. Była teraz publikowaną i podziwianą autorką. Pomimo tego sukcesu i jej drugiej powieści, Cecilia, w 1785 roku Frances udała się na dwór króla Jerzego III i królowej Charlotty i zaproponowano jej stanowisko "Strażniczki Szat". Frances wahała się. Nie chciała być oddzielona od swojej rodziny ani niczego, co ograniczałoby jej czas na pisanie. Ale niezamężna w wieku 34 lat czuła się zobowiązana do przyjęcia propozycji i uważała, że lepszy status społeczny i dochody pozwolą jej na większą swobodę pisania. Lata spędzone na dworze były owocne, ale odbiły się na jej zdrowiu, pisarstwie i związkach, a w 1790 roku przekonała ojca, by poprosił ją o zwolnienie ze służby. Udało mu się.

Ideały rewolucji francuskiej przyniosły wielu angielskim literatom poparcie dla ideałów równości i sprawiedliwości społecznej. Frances szybko związała się z generałem Alexandre D'Arblay, oficerem artylerii, który uciekł do Anglii. Pomimo sprzeciwu jej ojca, pobrali się 28 lipca 1793 roku. 18 grudnia 1794 roku Frances urodziła ich jedyne dziecko, syna Alexandra. Trzecia powieść Frances, Camilla, w 1796 roku przyniosła jej 2000 dolarów i wystarczyła na wybudowanie domu w Westhumble.

Domek Camilla. W 1801 roku D'Arblay otrzymał propozycję służby w rządzie Napoleona we Francji, a w 1802 roku Frances i jej syn udali się za nim do Paryża, gdzie mieli pozostać przez rok. Wybuch wojny między Francją a Anglią sprawił, że ich pobyt przedłużył się o dziesięć lat. W sierpniu 1810 roku Frances zachorowała na raka piersi i przeszła mastektomię wykonaną przez "7 mężczyzn w czerni". Frances była później w stanie szczegółowo opisać operację, będąc przytomną przez większość czasu, ponieważ nie stosowano jeszcze środków znieczulających. Po śmierci D'Arblaya w 1818 roku na raka, Frances przeniosła się do Londynu, by być blisko syna. Tragicznie zmarł on w 1837 roku. Frances, w ostatnich latach życia, była już na emeryturze, ale przyjmowała wiele wizyt młodszych członków rodziny Burney, którzy gromadzili się, by słuchać jej fascynujących relacji i jej talentu do naśladowania ludzi, których opisywała. Frances Burney zmarła 6 stycznia 1840 roku".