Opinie czytelników
Podsumowanie:Zbiór esejów bada koncepcję choroby, sugerując, że istnieje ona tylko wtedy, gdy społeczeństwo zgodzi się na jej postrzeganie, nazywanie i reagowanie. Odnosi się do złożoności definiowania choroby i wzajemnego oddziaływania różnych czynników społecznych w tym procesie. Książka jest zalecana dla osób wykonujących zawody związane z leczeniem i innych osób, które z nimi współpracują.
Zalety:⬤ Wciągające i prowokujące do myślenia eseje
⬤ niezbędna lektura dla profesjonalistów w sztukach leczniczych
⬤ wnikliwa eksploracja społecznych i ekonomicznych kontekstów choroby
⬤ kwestionuje tradycyjne narracje dotyczące choroby.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać tę koncepcję za trudną lub abstrakcyjną; może nie spodobać się tym, którzy szukają prostej narracji lub praktycznej wiedzy medycznej.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Framing Disease: Studies in Cultural History
Zawartość książki:
"W pewnym sensie choroba nie istnieje, dopóki nie zgodzimy się, że istnieje, postrzegając ją, nazywając i reagując na nią" - pisze Charles E. Rosenberg we wstępie do tego stymulującego zbioru esejów. Choroba jest zarówno wydarzeniem biologicznym, jak i zjawiskiem społecznym. Pacjent, lekarz, rodzina i instytucje społeczne - w tym pracodawcy, rząd i firmy ubezpieczeniowe - wszyscy znajdują sposoby na ujęcie zdarzenia biologicznego w kategoriach, które mają dla nich sens i służą ich własnym celom.
Wiele omawianych tutaj chorób - schyłkowa niewydolność nerek, gorączka reumatyczna, pasożytnicze choroby zakaźne, zakrzepica naczyń wieńcowych - zostało zdefiniowanych, przedefiniowanych i przemianowanych na przestrzeni kilku stuleci. Jak pokazują te eseje, pojęcie choroby było również wykorzystywane do kształtowania kulturowych zachowań: samobójstwa, homoseksualności, jadłowstrętu psychicznego, zespołu przewlekłego zmęczenia. Choroba jest również kształtowana przez politykę publiczną, jak pokazują przypadki niepełnosprawności przemysłowej i psychiatrii sądowej. Instytucje medyczne, jako podmioty zarządzające osobami cierpiącymi na choroby, mają interes w diagnozach, jak pokazują historie ośrodków leczenia gruźlicy czy epilepsji. Ostatecznie, istnienie i podbój choroby służy do kształtowania poczucia „zdrowotności” społeczeństwa i nadawania kierunku reformom społecznym.
Wśród autorów są Steven J. Peitzman, Peter C. English, John Farley, Christopher Lawrence, Michael MacDonald, Bert Hansen, Joan Jacobs Brumberg, Robert A. Aronowitz, Gerald Markowitz, David Rosner, Janet A. Tighe, Barbara Bates, Ellen Dwyer, John M. Eyler i Elizabeth Fee. Dla każdego studenta zajmującego się chorobami i społeczeństwem ta książka jest niezbędną, fascynującą lekturą.
