Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki Benoita Mandelbrota odzwierciedlają mieszankę wglądu w matematyczną głębię książki i krytyki jej czytelności i założeń. Książka kwestionuje tradycyjne modele finansowe, twierdząc, że założenia dotyczące rozkładu normalnego w finansach są błędne, opowiadając się za rozkładem Cauchy'ego. Podczas gdy niektórzy uważają książkę za pouczającą i pouczającą, inni krytykują jej złożoność techniczną i brak jasnej organizacji.
Zalety:⬤ Dostarcza silnych empirycznych, statystycznych i historycznych dowodów przeciwko założeniu rozkładu normalnego w finansach.
⬤ Oferuje pouczające spojrzenie na modelowanie finansowe z naciskiem na fraktale i skalowanie.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali matematykę za przystępną dla nie-ekspertów.
⬤ Zabawny styl pisania Mandelbrota.
Wady:⬤ Książka jest bardzo techniczna
⬤ nieodpowiednia dla czytelników, którzy nie lubią rachunku różniczkowego.
⬤ Krytykowana za brak logicznej struktury i przejrzystości
⬤ wielu uznało ją za nieczytelną.
⬤ Niektórzy recenzenci twierdzą, że spostrzeżenia autora są już znane w dziedzinie matematyki finansowej.
⬤ Kilka skarg na fizyczny stan książki.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Fractals and Scaling in Finance: Discontinuity, Concentration, Risk. Selecta Volume E
Zawartość książki:
W latach 1959-61, kiedy w Yorktown Heights budowano ogromne laboratorium badawcze zaprojektowane przez Saarinena, w pobliżu mieściła się większość działu badawczego IBM. Moja grupa zajmowała jeden z wielu małych domków w kompleksie Lamb Estate, który był sanatorium dla bogatych alkoholików.
Poniższe zdjęcie zostało zrobione około 1960 roku. Widać na nim od prawej do lewej T.E. Hu, obecnie pracującego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara.
Ja jestem następny, wpatrując się w sieć, którą właśnie napisałem na tablicy. Następnie Paul Gilmore, nieżyjący już pracownik Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej, potem (siedzący) Richard Levitan, obecnie na emeryturze, a po lewej Benoit Mandelbrot.
x FOREWORD EF Nawet w Lamb Estate wypełnionym wyłącznie błyskotliwymi ludźmi zorientowanymi na badania, Benoit zawsze się wyróżniał. Jego myślenie było zawsze świeże i lubiłem rozmawiać z nim na każdy temat, czy to techniczny, polityczny czy historyczny. Zapoznał mnie z ideą, że rozkłady o nieskończonych drugich momentach mogą być czymś więcej niż matematyczną ciekawostką i źródłem kontrprzykładów.
Był to przedsmak linii myślenia, która ostatecznie doprowadziła do fraktali i przekonania, że główne elementy świata fizycznego mogą być, a właściwie mogą być, modelowane tylko przez rozkłady i zbiory o wymiarach ułamkowych. Zwykle te rozkłady i zbiory były znane matematykom, tak jak były znane mnie, jako ciekawostki i sprzeczne z intuicją przykłady używane do pokazania absolwentom potrzeby rygoru w ich dowodach.
