Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 34 głosach.
Foucault and Neoliberalism
Śmierć Michela Foucaulta w 1984 roku zbiegła się w czasie z zanikiem nadziei na transformację społeczną, która charakteryzowała okres powojenny. W dekadach następujących po jego śmierci neoliberalizm zatriumfował, a ataki na prawa socjalne stały się coraz bardziej śmiałe. Jeśli Foucault nie był bezpośrednim świadkiem tych lat, jego praca nad neoliberalizmem jest jednak prorocza: kwestia liberalizmu zajmuje ważne miejsce w jego ostatnich pracach. Od czasu jego śmierci aparat pojęciowy Foucaulta zyskał centralną, a nawet dominującą pozycję dla znacznej części światowej lewicy intelektualnej.
Jednak, jak pokazują artykuły zamieszczone w tym tomie, stosunek Foucaulta do neoliberalizmu był co najmniej niejednoznaczny. Daleki od prowadzenia intelektualnej walki z wolnorynkową ortodoksją, Foucault wydaje się pod wieloma względami ją popierać. Jak rozumieć jego radykalną krytykę państwa opiekuńczego, rozumianego jako instrument biowładzy? Albo jego poparcie dla nachalnego antymarksizmu tak zwanych „nowych filozofów”? Czy to możliwe, że Foucault dał się uwieść neoliberalizmowi?
Pytanie to ma nie tylko znaczenie biograficzne: zmusza nas do bardziej ogólnej konfrontacji z mutacjami lewicy od maja 1968 r., rozczarowaniem latami, które nastąpiły później i głębokimi przemianami we francuskim polu intelektualnym w ciągu ostatnich trzydziestu lat. Zrozumienie lat osiemdziesiątych i neoliberalnego triumfu to odkrywanie najbardziej niejednoznacznych zakątków intelektualnej lewicy poprzez jedną z jej najważniejszych postaci.