Fotografowanie meksykańskiej rewolucji: Zobowiązania, świadectwa, ikony

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za dyskusję na poziomie doktora na temat obrazów i historii związanej z rewolucją meksykańską, doskonałą jakość papieru i obszerne pokrycie fotograficzne. Ma jednak poważne problemy z paginacją i dostawą.

Fenomenalna zawartość naukowa, doskonała reprodukcja obrazów, dobrze zbadana narracja, encyklopedyczny zasięg, wysokiej jakości papier i możliwość rozpoznawania osobistych powiązań poprzez fotografie.

Problemy z paginacją w rozdziale 8 książki, z brakującymi i źle ułożonymi stronami; jeden z recenzentów otrzymał uszkodzony egzemplarz i nie mógł ocenić jego zawartości.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Photographing the Mexican Revolution: Commitments, Testimonies, Icons

Zawartość książki:

Rewolucja meksykańska z lat 1910-1920 jest jedną z najlepiej udokumentowanych wizualnie rewolucji na świecie.

Zbiegła się ona w czasie z narodzinami kinematografii i zwiększoną mobilnością oferowaną przez lustrzanki, a fotografowie i kinomani - komercyjni i amatorscy, krajowi i międzynarodowi - opisali ją w niezwykły sposób. Wiele obrazów rewolucji pozostaje ikonami do dziś - Francisco Villa galopujący w kierunku kamery; Villa wylegujący się w fotelu prezydenckim obok Emiliano Zapaty; i Zapata stojący stabilnie w szatach charro z karabinem w jednej ręce i drugą ręką na mieczu, by wspomnieć tylko o kilku.

Ale tożsamość tych, którzy stworzyli tysiące zachowanych obrazów Rewolucji Meksykańskiej i jakie były ich cele, pozostaje wielką zagadką, ponieważ fotografowie nieustannie plagiatowali nawzajem swoje obrazy. W tej przełomowej książce uznany historyk fotografii John Mraz przeprowadza monumentalną analizę zdjęć wykonanych podczas rewolucji meksykańskiej, koncentrując się przede wszystkim na tych wykonanych przez Meksykanów, aby odkryć, kto i dlaczego robił zdjęcia, w jakim celu, z jakimi intencjami i dla kogo. Bada, w jaki sposób fotografowie wyrazili swoje zaangażowanie wizualnie, jakie strategie estetyczne zastosowali oraz jakie identyfikacje i tożsamości ukształtowali.

Mraz udowadnia, że wbrew mitowi, jakoby Agustin Victor Casasola był "fotografem rewolucji", wielu fotografów, w tym kobiety, relacjonowało długą wojnę domową. Pokazuje, że konkretni fotografowie mogą być nawet powiązani z walczącymi siłami i ujawnia wzór zaangażowania, który był mało komentowany w poprzednich badaniach (i zupełnie niezbadany w fotografii innych rewolucji).