Fotografia w Moma: 1920-1960

Opinie czytelników

Książka służy jako niezbędne źródło informacji dla entuzjastów fotografii, podkreślając ewolucję fotografii od 1920 do 1960 roku dzięki kolekcji prac znanych fotografów. Jest dobrze zorganizowana, aby ułatwić nawigację, ale niektóre aspekty układu zdjęć są krytykowane.

Wysokiej jakości czarno-białe fotografie, łatwe do zlokalizowania fotografów i obrazów, dobrze zorganizowane z obszernym spisem treści i indeksem, wnikliwym komentarzem na temat historycznego znaczenia tego okresu i zalecane zarówno dla przyjemności, jak i nauki.

Zdjęcia są wyświetlane losowo, a nie w porządku alfabetycznym, co może być nieco mylące.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Photography at Moma: 1920 to 1960

Zawartość książki:

Epickie zanurzenie się w modernistycznej fotografii przez muzeum, które pomogło ukształtować jej historię

Historia fotografii została opowiedziana wiele razy, ale nigdy wcześniej poprzez niezrównaną kolekcję fotografii w Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Jako drugi tom w zestawie trzech książek, które razem przedstawiają nową i kompleksową historię fotografii poprzez prace z kolekcji MoMA, publikacja ta przedstawia medium w szczytowym okresie modernistycznym, od 1920 do 1960 roku.

Tylko jeden inny tom - Looking at Photographs, opublikowany w 1973 roku - podkreśla fotograficzne skarby kolekcji MoMA.

Ani klasyczna History of Photography Beaumonta Newhalla, ani Photography Until Now Johna Szarkowskiego nie wykorzystały kolekcji Muzeum jako trampoliny do podejścia do charakterystycznej historii fotografii. Znacząca rola Muzeum w rozwoju tej historii oraz w budowaniu kanonu, który promował fotografię jako formę sztuki (ale także przyćmiewał pewne alternatywne lub nieznane praktyki), wymaga ponownego rozważenia historii w XXI wieku. Niniejsza publikacja oferuje świeże spojrzenie krytyczne, przez które można docenić dzieła o wyjątkowym znaczeniu, zaskoczeniu i wpływie, zachęcając do kreatywnych nowych odczytań.

Książka rozpoczyna się dogłębnym wprowadzeniem, po którym następuje osiem rozdziałów pełnokolorowych płyt, z których każda wprowadzona jest krótkim esejem. Arcydzieła takich fotografów jak Alfred Stieglitz, Dorothea Lange, Man Ray i Aleksander Rodczenko pojawiają się obok mniej znanych perełek, a różnorodne pojęcia modernizmu wzbogacają klasyczne interpretacje, dzięki czemu piękne fikcje i niechlujne realia fotografii są skomplikowane, odświeżone, a przede wszystkim przyjemne.