Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.
Photography, Trace, and Trauma
Fotografia jest często kojarzona z psychicznymi skutkami traumy: automatyczny charakter procesu, szeroko otwarty obiektyw aparatu i światłoczuła klisza rejestrują przypadkowe szczegóły niezauważone przez fotografa - podobnie jak dzieje się, gdy traumatyczne wydarzenie omija świadomość i pozostaje głęboko w nieświadomym umyśle.
Photography, Trace, and Trauma to przełomowe spojrzenie na sztukę fotograficzną i prace w innych mediach, które badają tę ważną analogię. Badając fotografię i film, formy, odciski i inne, Margaret Iversen rozważa, w jaki sposób te procesy artystyczne można rozumieć jako prezentowanie lub symulowanie pozostałości, śladu lub „indeksu” traumatycznego wydarzenia.
Podejścia te, polegające na bliskim kontakcie fizycznym lub zwarciu agencji artystycznej, są preferowane przez artystów, którzy chcą przekazać dezorientujący efekt i nieuchwytny charakter traumy. Koncepcja śladu, na której opierają się prace wielu współczesnych artystów - w tym Tacity Dean, Jaspera Johnsa, Mary Kelly, Gabriela Orozco i Gerharda Richtera - jest kluczowa dla każdego opisu estetyki traumy i odcisnęła niezatarte piętno na historii fotografii i sztuki jako całości.