Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
Formal Charges: The Shaping of Poetry in British Romanticism
Zawartość książki:
Po co dbać o formę poetycką i jej zawiłości, poza nostalgią za minioną epoką krytyki? Celem tej książki jest odświeżenie dziś tej troski o krytykę, stosując historycznie świadomą formalistyczną lekturę formy poetyckiej w romantyzmie i pokazując, jak w teorii i praktyce pisarze romantyczni poruszali, debatowali, testowali i kwestionowali fundamentalne pytania o to, co jest stawką w poetyckim kształtowaniu języka. W procesie tym sugeruje znaczenie tych sprzecznych dociekań dla współczesnej dyskusji krytycznej i pokazuje przyjemność płynącą z uważnego śledzenia złożonych zmian formy w pisarstwie poetyckim.
Po rozdziale wprowadzającym na temat kontrowersji dotyczących formy poetyckiej i formalizmu od epoki romantyzmu do czasów nam współczesnych, kolejne rozdziały rozważają konkretne przypadki w poezji romantycznej, w których eksperymentalne programy lub niepewne tradycje promują świadomość nowych możliwości tekstowych. Autor pokazuje, w jaki sposób Szkice poetyckie Blake'a zapowiadają wiele kluczowych kwestii romantycznej teorii i praktyki oraz jak ambiwalentne zaangażowanie Coleridge'a w symilię skłania go do zajęcia się podstawami formy poetyckiej. Rozdział poświęcony rewizji epizodu z Preludium przez Wordswortha pokazuje, jak wielokrotne przerabianie formy praktycznie charakteryzuje pracę autobiograficzną, a dylemat samokształtowania jest również przedmiotem rozdziału poświęconego pozornie przewrotnemu wyborowi przez Byrona bohaterskiego kupletu w Korsarzu.
Keats również zmaga się z kwestią jaźni i formy pod koniec swojej kariery w osobistych lirykach do Fanny Browne, które obaliły formalizm Wielkich Ody z 1819 roku, słynnych ikon Nowej Krytyki. Ostatni rozdział opisuje inwestycję Shelleya w poetycką wydajność z agencją społeczną w dwóch pozornie przeciwstawnych, ale powiązanych trybach - politycznym napomnieniu Maski anarchii i intymnych adresach do Jane i Edwarda Williamsa. W posłowiu autor dokonuje przeglądu ostatnich ataków na krytykę formalistyczną i argumentuje za szczególną wartością ukształtowanego języka jako jednego z tekstów, w których kultura jest pisana i poprawiana.
