Uderzająco dobrze wykonane wiersze Brada Maxfielda są niespokojnym poszukiwaniem więzi i znaczenia zarówno w niszczejących, jak i pięknych konfiguracjach widzialnego świata.
Chociaż wiele wierszy koncentruje się na świecie przyrody, nie ma tu romantyzowania natury w tradycji pastoralnej, nie ma uspokajającego lub odkupieńczego piękna nieodłącznie związanego z surowymi obrazami świata. Osoba mówiąca w tych wierszach dąży raczej do dokładnej oceny tego, jak wiele znaczeń jest dostępnych gołym okiem.
Odpowiedzi, jeśli w ogóle istnieją, kryją się w grze zmęczonych wspomnień poety i jego udaremnionych pragnień". -Brian Bedard, redaktor, South Dakota Review.