Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.
W Wykładach Alexandra w latach 1965-66 na Uniwersytecie w Toronto dr Frye opisuje podstawę tragicznej wizji jako "bycie w czasie", w którym śmierć jako "zasadnicze wydarzenie, które nadaje kształt i formę życiu... definiuje jednostkę i oddziela ją od ciągłości życia, które płynie w nieskończoność między przeszłością a przyszłością".
Zdaniem doktora Frye'a w tragedii szekspirowskiej można wyróżnić trzy ogólne typy: tragedię porządku, tragedię namiętności i tragedię izolacji, w których wzorzec "bycia w czasie" kształtuje akcję. W pierwszym typie, którego przykładami są Juliusz Cezar, Makbet i Hamlet, silny władca zostaje zabity, zastąpiony przez postać buntownika i pomszczony przez postać nemezis; w drugim, reprezentowanym przez Romea i Julię, Antoniego i Kleopatrę oraz Troilusa i Kresydę, władza zostaje podzielona, a bohater zostaje zniszczony przez konflikt między lojalnością społeczną a osobistą; a w trzecim Otello, Król Lear i Tymon z Aten centralna postać zostaje odcięta od swojego świata, głównie w wyniku niezrozumienia dynamiki tego świata. Dr Frye twierdzi, że wszystkie te sztuki pokazują nam "wpływ heroicznej energii na ludzką sytuację", w wyniku czego "to, co heroiczne, jest zwykle niszczone... a ludzka sytuacja przetrwa".
Fools of Time zostanie przyjęty z zadowoleniem nie tylko przez wielu naukowców, którzy znają wnikliwą krytykę dr Frye'a, ale także przez studentów, absolwentów, nauczycieli szkół średnich i uniwersytetów, którzy od dawna cenią jego pracę jako środek do lepszego zrozumienia i głębszego zrozumienia literatury angielskiej.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)