Fontanna absyntu

Oryginalny tytuł:

The Absinthe Fountain

Zawartość książki:

"Ucz się na zawsze, nigdy się nie poddawaj". Tak brzmiało motto Klubu Bal Cypress, prestiżowego stowarzyszenia literackiego, które spotykało się pierwszego dnia każdego miesiąca w Wieży Bibliotecznej Brander. Te słowa wygrawerowane w skośnym szklanym oknie nad wysokimi drzwiami witały gości po przybyciu.

Wieża Biblioteki była szarym cynowym budynkiem zwieńczonym zieloną, szklaną kopułą. Najwyższy punkt w Brander, widoczny z każdego miejsca, wznosił się niczym wrzecionowata igła, wokół której obracało się ponure miasto. Młody mężczyzna w czarnym płaszczu przemierzał spowite mgłą ulice w kierunku słabego blasku odległych latarni, które migotały między niskimi, spiczastymi dachami i czarnymi kominami, na wpół ukrytymi w kłębach sadzy.

Po późnym starcie wyruszył ze swojego pokoju na poddaszu przy Yarwick Square 14-B, niedaleko suchych doków w Wormwood Quarter, dzielnicy robotniczej.

Zbyt długo przesiadywał w Hob's Inn, tawernie na rogu, pogrążając się w czwartym lub piątym kieliszku absyntu. Delikatne delirium uciszyło jego nerwy i uspokoiło rękę, gdy popijał zielony nektar wraz z robotnikami fabrycznymi, szaleńcami, kalekami i innymi skazanymi na zagładę duszami, a jego lęki rozpuszczały się jak wiele kostek cukru spalonych i roztopionych w lodowatej wodzie, mieszanych do zapomnienia łyżką cedzakową.

Esencja "zielonej bogini", jej słodko-gorzka łaska destylowana ze śmiercionośnych roślin, czekała na niego jak uwodzicielska kochanka w szmaragdowym kieliszku. Większość nocy spędzał ze spuszczonym wzrokiem zagubionym wśród kwiecistych halucynacji w mętnej kałuży chartreuse. Ten płodny duch, butelkowana muza i zgnilizna moralna, został zakazany w innych częściach miasta.

Mówiono, że kapryśne wizje Absyntu prowadziły nie tylko do tworzenia obrazów, wierszy i opery - co samo w sobie było wadą - ale także do utraty przytomności, napadów kaszlu, bezsenności, martwych urodzeń i morderczych szaleństw. Przeszedł przez Mercantile Lane po błotnistym bruku. Wzdłuż krętych alejek znanych jako „Blood Bowl” z powodu duszącego smrodu surowego mięsa, świńskie głowy wisiały na hakach na straganie rzeźnika, oskubane gęsi zwisały ze sznurów, owcze pęcherze, krowie jelita i różne skrawki jelit plamiły wiele drewnianych desek do krojenia „.