Fontanelle opowiada o „miękkich miejscach”, narodzinach, kobietach i tych, których głos jest często niesłyszany.
Helen ma długie rodzinne powiązania z opieką: jej ciotka była położną od 1941 roku, jej mama pracowała w szpitalu transplantacyjnym, a jej tata przekazał jej dziwaczną naturę. Wszystko to wpłynęło na jej decyzję o zostaniu pielęgniarką i położną.
Ten debiutancki zbiór to jej „spojrzenie” na złożoność i radość opieki, obowiązku, wypalenia i przyjaźni. Niespodziewanie delikatne fragmenty tragedii i humoru w poezji i listach.