Phonetic Grounding and Phonology of Vowel Harmony
Wiele powszechnych wzorców fonologicznych opiera się na procesach fonetycznych.
W niniejszej książce dowodzi się, że łatwość artykulacji i koartykulacja samogłosek są czynnikami wpływającymi na rozwój harmonii samogłosek. Trzy eksperymenty fonetyczne pokazują, że efekty tych czynników są asymetryczne w odniesieniu do wpływu na harmonię tylnej części samogłoski (VBH) i harmonię wysokości samogłoski (VHH).
Asymetria w wynikach eksperymentalnych jest dopasowana do typologicznych asymetrii między VBH i VHH. VBH jest solidnym i wszechobecnym typem harmonii, podczas gdy VHH jest bardziej ograniczona. Różnica typologiczna między VBH i VHH wskazuje, że podejścia fonologiczne, które modelują harmonię samogłosek jako rozprzestrzenianie się lub uzgadnianie cech, są nieodpowiednie.
Wyniki te prowadzą do wniosku, że na wzorce harmonii wpływają procesy fonetyczne mowy i że nie jest konieczne zakładanie, że wzorce fonologiczne są kształtowane przez wrodzone cechy lub wrodzone ograniczenia. Książka ta jest atrakcyjna dla wszystkich zainteresowanych fonologią i fonetyką, zwłaszcza tych, którzy interesują się harmonią samogłosek lub naturą relacji między fonetyką a fonologią.