Flora z Codex Cruz-Badianus

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Flora of the Codex Cruz-Badianus

Zawartość książki:

W 1929 roku Charles Upson Clark (1975-1960), profesor historii na Uniwersytecie Columbia prowadzący badania bibliograficzne nad wczesną historią obu Ameryk w Bibliotece Watykańskiej, natknął się na niezwykły ilustrowany łaciński manuskrypt zatytułowany Libellus de Medicinalibus Indorum Herbis (Mała Księga Indyjskich Ziół Leczniczych) ukończony w 1552 roku. Manuskrypt znany obecnie jako Codex Cruz-Badianus (CCB) zawierał 185 ilustracji (fitomorf) roślin z tekstem opisującym ich zastosowania lecznicze. Manuskrypt ten rzucił nowe światło na wiedzę botaniczną i leczniczą rdzennych mieszkańców Meksyku, znanych dziś jako Nahuas lub Aztekowie. Miał on mieć znaczący wpływ na naszą wiedzę o kulturze Azteków i historii Nowej Hiszpanii w XVI wieku.

CCB powstało w Colegio Imperial de Santa Cruz w Tlatelolco, założonym w 1536 roku w celu szkolenia synów azteckiej szlachty na duchownych. Autorami byli dwaj rdzenni członkowie wydziału, Martin (Martinus po łacinie) de la Cruz i Juan Badiano (Juannes Badianus po łacinie), których hiszpańskie imiona zostały nadane na chrzcie. Martin de la Cruz był rdzennym lekarzem Colegio, który udzielał lekcji medycyny, a Juan Badiano, nauczyciel łaciny i były student, przetłumaczył książkę na łacinę.

Herbarz poświęcony wicekrólowi Francisco de Mendozie został wysłany do Hiszpanii jako prezent dla króla Carlosa I wkrótce po jego ukończeniu w 1552 roku. Oryginał trafił do Biblioteki Watykańskiej aż do 1990 roku, kiedy to Jan Paweł II zwrócił go Meksykowi. W 1931 roku naukowiec zajmujący się Majami, William Gates, i biolog Emily Walcott Emmart dowiedzieli się o manuskrypcie i niezależnie przetłumaczyli go na język angielski. W 2009 roku Martin Clayton, Luigi Guerrini i Alejandro de Avila zidentyfikowali rośliny CCB na podstawie książki Emmart i XVII-wiecznej kopii znalezionej w bibliotece Windsor. Spośród 185 fitomofów, Gates zidentyfikował 85 na poziomie rodzajowym, Emmart 9, a Clayton et al. 126. Jednak większość z tych identyfikacji się nie zgadza. W niniejszej pracy 183 ze 185 fitomorf poddano systematycznej ponownej ocenie i zidentyfikowano na poziomie rodzajowym, a także szczegółowym, wraz z ich opisami botanicznymi, wcześniejszymi identyfikacjami, domniemaną identyfikacją, rozmieszczeniem, nazwami i zastosowaniami.