Flatlandia

Opinie czytelników

Flatland to klasyczna powieść Edwina A. Abbotta, która bada wymiary, satyrę społeczną i idee filozoficzne przez pryzmat dwuwymiarowego świata zamieszkałego przez różne figury geometryczne. Czytelnicy często uważają, że książka prowokuje do myślenia, ale przyznają, że jej archaiczny język i ciężka ekspozycja mogą utrudniać zaangażowanie. Zawarta w książce ostra satyra na wiktoriańskie społeczeństwo i role płciowe pozostaje aktualna, skłaniając do dyskusji na temat ucisku i postępu.

Książka przedstawia fascynujące idee związane z wymiarami, strukturami społecznymi i filozofią. Jest dowcipna i wciągająca, z zapadającą w pamięć narracją, która zachęca do krytycznego myślenia. Wielu czytelników docenia wnikliwą satyrę społeczną i zdolność książki do wywoływania refleksji na temat współczesnych zagadnień. Niewielka długość książki sprawia, że jest ona łatwa w odbiorze, a jednocześnie prowokuje do myślenia.

Niektórzy czytelnicy uważają, że pierwsza część jest zbyt długa i nużąca ze względu na ciężką ekspozycję, co prowadzi do braku zaangażowania. Archaiczny język może być trudny w nawigacji, a krytyka dotyczy portretu kobiet, który niektórzy postrzegają jako mizoginiczny. Ponadto brak tradycyjnej struktury fabularnej może rozczarować tych, którzy szukają bardziej narracyjnego doświadczenia.

(na podstawie 1096 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Flatland

Zawartość książki:

W tym dziele o dwuwymiarowej krainie mamy jednocześnie satyrę społeczną, równie celną dziś, jak wtedy, gdy została napisana, oraz wgląd w naukę teoretyczną. Autor, podając się za kwadratowego mieszkańca Flatlandii, najpierw opisuje swój kraj.

Następnie opowiada o swoich wizjach Linelandu i Pointlandu, podróży do Spacelandu i swoim losie, gdy głosi Trzeci Wymiar we Flatlandii. Edwin A. Abbott (1838-1926) był dyrektorem City of London School.

Był wykładowcą Hulseana w Cambridge w 1876 r. i Select Preacher w Oxfordzie w następnym roku.

Przeszedł na emeryturę w 1889 r., poświęcając się działalności literackiej i teologicznej. Liberalne skłonności dr Abbotta w teologii były widoczne zarówno w jego poglądach edukacyjnych, jak i w jego książkach.

Jego "Shakespearean Grammar" (1870) jest trwałym wkładem w filologię angielską. W 1885 roku opublikował życie Francisa Bacona.