Flann O'Brien: Portret artysty jako młodego postmodernisty

Opinie czytelników

Studium Keitha Hoppera na temat Flanna O'Briena jest znaczącym wkładem w irlandzką krytykę literacką, argumentując, że dzieło O'Briena „Trzeci policjant” jest najważniejszym przykładem postmodernizmu, przewyższającym „At Swim-Two-Birds”. Książka jest znana ze swojej czytelności i wnikliwej analizy, chociaż niektórzy mogą uznać jej punkty za zbyt powtarzalne.

Książka zapewnia potrzebne spojrzenie na postmodernizm w literaturze irlandzkiej, jest dobrze napisana i przystępna, mimo że jest tekstem akademickim, i przedstawia przemyślane argumenty na temat złożoności pisarstwa O'Briena.

Niektórzy czytelnicy mogą czuć, że argumenty są zbyt powtarzalne i agresywnie podkreślane, co może umniejszać ogólną przyjemność z czytania.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Flann O'Brien: A Portrait of the Artist as a Young Post-Modernist

Zawartość książki:

Trzeci policjant Flanna O'Briena, ukończony w 1940 roku, został początkowo odrzucony przez wydawców jako "zbyt fantastyczny" i ukazał się dopiero pośmiertnie w 1967 roku.

Od tego czasu O'Brien osiągnął status kultowy, choć krytyczna ocena jego twórczości skupiała się niemal wyłącznie na jego pierwszej powieści, At Swim Two Birds (1939). To przełomowe studium, opublikowane po raz pierwszy w 1995 roku, a teraz znacznie zmienione, rekonfiguruje O'Briena jako wysoce wywrotowego pisarza w bogatym i płodnym krajobrazie literackim: bezsprzecznie irlandzkim, ale wyraźnie postmodernistycznym.

Identyfikuje "Trzeciego policjanta" jako wywrotową satyrę intelektualną, w najnowocześniejszej tradycji Swifta i Sterne'a, i sytuuje ją jako jeden z najwcześniejszych - i najbardziej ekscytujących - przykładów postmodernistycznej fikcji.