Flametti, czyli dandyzm ubogich

Opinie czytelników

Powieść Hugo Balla „Flametti, or the Dandyism of the Poor” przedstawia żywy, ale tragiczny portret życia wodewilowego w Szwajcarii w 1910 roku, prezentując ekscentryczne użycie języka i humoru. Poprzez postać Maxa Flamettiego i jego oddziału, narracja splata ze sobą tematy ubóstwa, aspiracji artystycznych i krytyki społecznej, zachowując przy tym komediowy charakter.

Powieść słynie z entuzjastycznego i nieskrępowanego użycia języka, tworząc zachwycającą i humorystyczną atmosferę. Unikalna perspektywa bohatera oferuje żywy portret zmagań i dekadencji artystów w trudnych czasach. Tłumaczenie wyróżnia się poetyckimi walorami, wzbogacającymi fabułę. Dodatkowo, ilustracje uzupełniają tekst, dodając wizualny wymiar do ekstrawaganckiej postaci Flamettiego.

Pomimo swojego humoru, powieść przedstawia tragiczną fabułę, która może prowadzić do utraty sympatii dla jej bohaterów, szczególnie biorąc pod uwagę poważne tematy wojny, narkotyków i moralnej dwuznaczności. Niektórzy czytelnicy mogą uznać wady bohaterów - takie jak okrucieństwo i desperacja - za nieatrakcyjne. Złożoność narracji może nie wszystkim przypaść do gustu, zwłaszcza tym, którzy nie są zaznajomieni z dadaizmem.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Flametti, or the Dandyism of the Poor

Zawartość książki:

W 1916 roku Hugo Ball (1886-1927) był współzałożycielem Cabaret Voltaire w Zurychu i autorem "Manifestu Dada", który zapoczątkował ruch dadaistyczny w Zurychu. W tym samym roku ukończył swoją na wpół autobiograficzną powieść Flametti, or The Dandyism of the Poor, która została opublikowana dwa lata później.

Czerpiąc z okresu przed dadaizmem, walki i ubóstwa w wodewilu, Ball zanurza nas w powstaniu i upadku Maxa Flamettiego i jego zespołu wodewilowego. Łowiąc ryby w lokalnej rzece, aby wyżywić swoją firmę, parając się narkotykami, spacerując po targu warzywnym na Gemusebrucke w Zurychu, chowając się w bocznej uliczce, aby uniknąć spotkania z policją, Flametti maszeruje przez strony powieści Ball z pasją dążąc do kariery, której kulminacją jest prezentacja teatralnej ekstrawagancji The Indians w Krokodil w Zurychu (miejsce, które nadal istnieje jako hiszpańska restauracja).

Pokonując przeciwności losu i na przemian unikając, ulegając i obejmując ruinę finansową, Flametti ostatecznie wyłania się jako postać tragiczna - Willy Loman wodewilu. Flametti portretuje szalony Zurych, który był tłem dla ruchu Dada i jest porównywalny z innymi literackimi miastami i epokami, takimi jak Berlin Christophera Isherwooda.