Fizyka wydmuchiwanego piasku i pustynnych wydm

Opinie czytelników

Książka Bagnolda „The Physics of Blown Sand” jest okrzyknięta klasykiem i niezbędnym źródłem informacji dla osób zainteresowanych zachowaniem piasku nawiewanego przez wiatr i geomorfologią pustyni. Choć jest ona technicznie szczegółowa i może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników, wielu z nich uważa ją za przystępną, wnikliwą i istotną nawet dekady po jej pierwszej publikacji. Książka łączy w sobie rygor naukowy z przejrzystością, dzięki czemu jest polecana zarówno profesjonalistom, jak i entuzjastom.

Szczegółowy wgląd w fizykę piasku i wydm, dobrze napisany i przystępny pomimo technicznego charakteru, wysoko ceniony jako fundamentalny tekst w tej dziedzinie, oferuje praktyczną wiedzę do zastosowań inżynieryjnych i środowiskowych, ponadczasową przydatność i mocne rekomendacje zarówno naukowców, jak i hobbystów.

Niektóre treści mogą być przestarzałe, biorąc pod uwagę postępy w geomorfologii i dziedzinach pokrewnych, mogą być zbyt techniczne dla zwykłych czytelników i wymagają pewnego poziomu wiedzy naukowej, aby w pełni je docenić.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Physics of Blown Sand and Desert Dunes

Zawartość książki:

Ta klasyczna praca, będąca fachowym traktatem na temat pochodzenia i ewolucji wydm, była wykorzystywana przez NASA do badania wydm na Marsie i jest odpowiednia dla studentów studiów licencjackich i magisterskich. Jest to pierwsza książka poświęcona wyłącznie zachowaniu wydmuchiwanego piasku i powiązanych form lądowych, a jej przystępny styl sprawia, że jest to trwałe odniesienie ponad pół wieku po jej pierwszej publikacji.

Autor badał piaski Afryki Północnej przez wiele lat przed II wojną światową i jest uznawany za wiodący autorytet w tej dziedzinie. Jego trzyczęściowa praca rozpoczyna się od eksperymentów w tunelu aerodynamicznym, które przeprowadził w celu zbadania mechanizmu transportu piasku. Po pierwsze, opis obserwowanego ruchu pojedynczych ziaren, a następnie rozdział poświęcony wiatrowi przyziemnemu i jego zależności od rodzaju powierzchni, nad którą wieje, tworzą kompleksowy obraz interakcji między wiatrem a piaskiem. W części drugiej omówiono zjawiska powierzchniowe na małą skalę, takie jak fale i grzbiety, a także ściśle powiązany temat sortowania wielkości ziaren.

Trzecia część wykorzystuje powyższe wyniki do wyjaśnienia wzrostu i ruchu wydm w ogóle, a także szczególnych cech dwóch głównych typów wydm. Metoda określania wewnętrznej struktury nagromadzonego piasku oświetla zarówno siłę nośną piasku dla transportu samochodowego, jak i jego potencjał zatrzymywania wody. Ostatni rozdział, oparty na wiedzy z pierwszej ręki, analizuje intrygujący temat śpiewającego piasku.