Finna: Wiersze

Opinie czytelników

Zbiór poezji Nate'a Marshalla „Finna” zyskał powszechne uznanie za liryczne piękno, głębokie zaangażowanie w tematy związane z życiem Czarnych i żywe portrety doświadczeń w Chicago. Wiersze poruszają szereg kwestii emocjonalnych i społecznych, celebrując język, kulturę i dziedzictwo, jednocześnie poruszając trudne tematy, takie jak rasizm i męskość. Czytelnicy doceniają świeży głos Marshalla, wpływy hip-hopu i związek między jego osobistymi doświadczeniami a szerszymi narracjami społecznymi.

⬤ Błyskotliwy i świeży głos
⬤ potężna i piękna poezja
⬤ głęboka eksploracja czarnych społeczności
⬤ istotne tematy społeczne
⬤ angażujący wpływ hip-hopu
⬤ silny związek z Chicago
⬤ atrakcyjny język i obrazy
⬤ szczere refleksje na temat osobistych i zbiorowych doświadczeń
⬤ gorąco polecane przez czytelników.

Niektóre momenty są trudne do odczytania ze względu na ich przejmującą i wymagającą naturę; kilku czytelników zauważyło, że choć byli poruszeni, mogą nie w pełni zrozumieć wszystkie odniesienia kulturowe.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Finna: Poems

Zawartość książki:

Ostre, liryczne wiersze celebrujące czarny język - jego wpływ na popkulturę, jego konieczność przetrwania w rodzinie, jego rytuał w opowiadaniu historii i tworzeniu bezpieczeństwa, które można znaleźć tylko w jego intymności.

Definicja finna, stworzona przez autora: fin-na /ˈfinə/ skrót: (1) going to; intending to zakorzenione w afroamerykańskim wernakularnym angielskim) (2) pisownia dialektu "fixing to" (3) Black possibility; Black futurity; Blackness as tomorrow.

Wiersze te rozważają krótkość i jednorazowość życia Czarnych i innych uciskanych ludzi w obecnej erze ośmielonej białej supremacji oraz użycie czarnego języka w ogromnym amerykańskim zasobie epitetów rasowych i genderowych. Finna bada wymazywanie narodów w amerykańskiej narracji; pyta, w jaki sposób język płci może prowokować przemoc; i wreszcie, w jaki sposób czarny język rozszerza nasze wyobrażenia o możliwościach, dając nam nowy język nadziei:

Nic w naszych ludziach nie jest romantyczne.

i nie powinno być. nasi ludzie zasługują.

Poezję bez metrum. zasługujemy na nasz.

Własny nierówny rytm.

Spacer w stronę słońca.

Zdarza nam się kochać. to jest nasze największe.

Działanie.