The Philosophy of Water: E' Kwear I as Philosophia Ud
Pewnej nocy, gdy leżałem na łóżku, myśl nabrała kształtu w moim umyśle i przeniosła mnie do miejsca kiedyś w przyszłości, a kiedy rozejrzałem się wokół siebie, mogłem zobaczyć zewnętrzne powłoki pustych dusz bez ich wewnętrznych ciał, lub być może zarys duchów bez ich pełnego wcielenia lub fizycznych atrybutów, i wydawało mi się, że były to powłoki duchów ludzi, którzy albo wciąż spali, albo przynajmniej czekali, aż ich obecne ciała wyrównają się i dogonią, lub czekali na wypełnienie ich przyszłego wcielenia.
I tak czas stał tam w miejscu, ponieważ oni nie widzieli ani nie zdawali sobie sprawy, że jestem wśród nich, tak jakby przyszłość w jakiś sposób czekała, aż przeszłość dogoni samą siebie, aby przywrócić ich do życia, ponieważ nie było nocy ani dnia, ale byli bardziej jak cienie lub sylwetki lub duchy jak posągi stojące nieruchomo, jak również widziałem wśród nich złote materialne rzeczy, które świeciły jasno z innych szarawych wyrzuconych materiałów, które były albo zużytymi lub skażonymi przedmiotami, albo były przynajmniej jednorazowymi przedmiotami konsumpcyjnymi, które wygasły dawno temu, I kiedy zacząłem się zastanawiać i zdawać sobie sprawę, że te błyszczące artefakty były w jakiś sposób nowo oczekującymi symbolicznymi przedmiotami, materiałami i dobytkiem jutrzejszego świata, jeśli rzeczywiście miały ożyć i zaowocować, a nawet jeśli ci z nas, którzy byli obecni, mieli je w ogóle zdobyć, Zdając sobie sprawę, że nie zostały one jeszcze nabyte przez żadne ręce, a więc gdy czas stanął w miejscu, wydawało mi się, że będąc świadkiem tej potencjalnej przyszłości, miałem zarejestrować to, co widziałem, a przynajmniej zrozumiałem, że tak jest, tak jakbym podróżował w czasie lub wzniósł się do miejsca w czasie związanego z moją własną przyszłością.
