Filozofia szaleństwa: Doświadczenie myślenia psychotycznego

Opinie czytelników

Książka oferuje głęboką i autentyczną eksplorację szaleństwa, łącząc elementy literackie i filozoficzne, ale może być trudna i powolna dla niektórych czytelników.

Prawdziwie wyraża doświadczenie szaleństwa, łączy literackie i filozoficzne spostrzeżenia, zawiera żywe i fascynujące epizody oraz oferuje błyskotliwe fragmenty.

Nie nadaje się do swobodnej lektury; niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za żmudną, a styl może być dziwny i irytujący.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Philosophy of Madness: The Experience of Psychotic Thinking

Zawartość książki:

Filozofia psychozy i psychoza filozofii: filozof czerpie ze swojego doświadczenia szaleństwa.

W tej książce filozof i lingwista Wouter Kusters bada filozofię psychozy - i psychozę filozofii. Analizując doświadczenie psychozy w kategoriach filozoficznych, Kusters nie tylko emancypuje doświadczenie psychotyczne z klasyfikacji medycznej, ale także emancypuje filozofa z zawężenia podręczników i środowisk akademickich, pozwalając filozofom zaangażować się w rzeczywistą praktykę, filozofię in vivo. Filozofia i szaleństwo - preferowany przez Kustersa, niemedykalizowany termin - współistnieją, jedno odzwierciedla drugie.

Kusters czerpie z własnego doświadczenia szaleństwa - dwóch epizodów psychozy w odstępie dwudziestu lat - a także z innych pierwszoosobowych narracji o psychozie. Spekulując na temat oszałamiającego wpływu pewnych słów i myśli, argumentuje i pokazuje, że stały przepływ filozoficznych rozważań może doprowadzić do pełnego ostrego epizodu psychotycznego. Rzeczywiście, pewien rodzaj filozofowania może skutkować dezorientacją, paradoksami, nieziemskimi spostrzeżeniami i kołowym zamrożeniem przypominającym szaleństwo. Psychoza przedstawia się psychotykowi jako nieunikniona prawda i rzeczywistość.

Kusters przywołuje filozoficzne lub egzystencjalne zdumienie osoby szalonej rzeczywistością, myśleniem, czasem i przestrzenią, opierając się na klasycznych autobiograficznych opisach psychoz Antonina Artauda, Daniela Schrebera i innych, a także na pracach fenomenologicznych psychiatrów i psychologów oraz takich fenomenologów jak Edmund Husserl i Maurice Merleau-Ponty. Rozważa filozoficznego mistyka i mistycznego filozofa, śledząc szalony nurt w Husserlowskiej filozofii czasu; odwiedza zamki w chmurze mistycznego szaleństwa, spotykając wielbicieli LSD, filozofów, teologów i nihilistów; a spadając na ziemię, odnajduje niepokój, pustkę, urojenia i halucynacje. Szaleństwo i filozofia postępują i zbiegają się w kierunku jednego znikającego punktu.