Filozofia przed Grekami: Pogoń za prawdą w starożytnej Babilonii

Opinie czytelników

Recenzje odzwierciedlają mieszane opinie na temat książki, która, podkreślając babilońskie stypendium, wprowadza w błąd swoim tytułem sugerującym filozoficzne skupienie. Czytelnicy doceniają wgląd w kulturę babilońską, ale wyrażają niezadowolenie z tezy, zwłaszcza w odniesieniu do twierdzeń o epistemologii babilońskiej.

Książka jest chwalona za jej czytelność i jako wprowadzenie do mezopotamskiej kultury pisanej. Dostarcza cennych spostrzeżeń dla tych, którzy studiują teksty starożytnego Bliskiego Wschodu, wyjaśnia aspekty babilońskiej nauki i bada tło kulturowe, które wpłynęło na rozwój filozofii.

Wielu recenzentów uważa, że tytuł jest mylący, sugerując, że książka obejmuje filozofię, podczas gdy koncentruje się głównie na babilońskiej nauce. Krytykowana jest teza autora o posiadaniu przez Babilończyków teorii wiedzy, a niektórzy chcieliby głębszego zbadania implikacji omawianych tekstów.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Philosophy Before the Greeks: The Pursuit of Truth in Ancient Babylonia

Zawartość książki:

Coraz częściej uznaje się, że filozofia nie jest unikalna dla Zachodu, że nie zaczęła się tylko od klasycznych Greków i że filozofia grecka była pod wpływem tradycji Bliskiego Wschodu. Jednak nawet dzisiaj istnieje powszechne założenie, że to, co było przed Grekami, było „przed filozofią”. W Filozofii przed Grekami Marc Van De Mieroop, uznany historyk starożytnego Bliskiego Wschodu, przedstawia przełomowy argument, że przez trzy tysiąclecia przed Grekami jeden z ludów Bliskiego Wschodu miał bogatą i wyrafinowaną tradycję filozoficzną w pełni godną tej nazwy.

W I wieku p.n.e. grecki historyk Diodorus z Sycylii chwalił Babilończyków za ich oddanie filozofii. Pokazując sprawiedliwość komentarza Diodora, jest to pierwsza książka, która dowodzi, że istnieli babilońscy filozofowie i że systematycznie studiowali wiedzę, używając spójnego systemu logiki zakorzenionego w praktykach pisma klinowego. Van De Mieroop odkrywa babilońskie podejście do wiedzy w trzech obszarach: badanie języka, które w analizie słowa pisanego stanowiło podstawę wszelkiej logiki; sztuka wróżenia, która interpretowała komunikację między bogami a ludźmi; oraz zasady prawa, które potwierdzały, że królewska sprawiedliwość opierała się na prawdzie.

Rezultatem jest innowacyjna intelektualna historia starożytnego świata Bliskiego Wschodu podczas wielu stuleci, w których babilońscy filozofowie inspirowali uczonych w całym regionie - aż do pierwszego tysiąclecia pne, kiedy załamanie tego kosmopolitycznego systemu umożliwiło innym, w tym Grekom, opracowanie alternatywnych metod filozoficznego rozumowania.