Philosophy and Autobiography: Reflections on Truth, Self-Knowledge and Knowledge of Others
Książka ta, wychodząc od twierdzenia Stanleya Cavella, że filozofia i autobiografia są wymiarami siebie nawzajem, ma na celu zbadanie niektórych relacji między tymi formami refleksji, najpierw poprzez próbę opracowania zarysu filozofii autobiografii, a następnie poprzez zbadanie tej kwestii od strony pięciu dzieł autobiograficznych. Christopher Hamilton argumentuje w tomie, że istnieją dobre powody, by sądzić, że teksty filozoficzne można uznać za autobiograficzne, a następnie przechodzi do omówienia autobiografii Waltera Benjamina, Petera Weissa, Jean-Paula Sartre'a, George'a Orwella, Edmunda Gosse'a i Alberta Camusa.
Omawiając te prace, Hamilton bada, w jaki sposób kwestionują one pewne przyjęte rozumienia tego, co teksty filozoficzne mają robić, a także w jaki sposób same stanowią filozoficzne eksploracje pewnych kluczowych zagadnień, np. jaźni, śmierci, świadomości religijnej i etycznej, zmysłowości, ciała.
Przez cały czas badane są sposoby, w jakie autobiografie pomagają nam w myśleniu o samowiedzy i wiedzy o innych. Ostatni rozdział porusza pewne kwestie związane z faktem, że wszystkie pięć omawianych tu autobiografii to teksty dotyczące dzieciństwa.
