Ocena:
Książka jest filozoficzną eksploracją chodzenia, podkreślającą jego znaczenie i różne aspekty przez pryzmat wybitnych filozofów i ich myśli. Podczas gdy niektórzy czytelnicy chwalą jej głębokie spostrzeżenia i piękną prozę, inni krytykują ją za zbytnie uproszczenie i brak znaczącego krytycznego zaangażowania.
Zalety:⬤ Głębokie filozoficzne spojrzenie na istotę chodzenia.
⬤ Prowokujące do myślenia cytaty i odniesienia od słynnych filozofów, takich jak Nietzsche i Thoreau.
⬤ Zachęca do zwolnienia tempa i delektowania się doświadczeniem chodzenia.
⬤ Piękne ilustracje, które poprawiają wrażenia z lektury.
⬤ Spersonalizowane refleksje dobrze współgrają z kontemplacyjnymi czytelnikami.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt uproszczoną i pozbawioną głębi w swojej analizie.
⬤ Książka jest krytykowana za brak odniesień i przypisów, przez co niektóre twierdzenia wydają się bezpodstawne.
⬤ Zróżnicowana jakość rozdziałów, z których niektóre są bardziej wciągające niż inne.
⬤ Niektórzy czytelnicy postrzegają styl pisania jako sztywny i nieatrakcyjny.
⬤ Nie nadaje się dla zwykłych czytelników szukających prostej dyskusji na temat chodzenia.
(na podstawie 82 opinii czytelników)
A Philosophy of Walking
Ta filozoficzna oda do znajdowania radości w prostych rzeczach bada, w jaki sposób chodzenie wpłynęło na największych myślicieli w historii - od Henry'ego Davida Thoreau i Johna Muira po Gandhiego i Nietzschego.
„Tylko idee zdobyte podczas chodzenia mają jakąkolwiek wartość”. „ - Nietzsche.
W tym francuskim bestsellerze wiodący myśliciel i filozof Frédéric Gros przedstawia wiele różnych sposobów, w jakie docieramy z punktu A do punktu B - pielgrzymkę, promenadę, marsz protestacyjny, wędrówkę na łonie natury - i ujawnia, co mówią o nas.
Gros zwraca uwagę na innych myślicieli, którzy również postrzegali chodzenie jako coś centralnego w swojej praktyce. Podczas swoich podróży zastanawia się nad gorliwym odosobnieniem Thoreau w Walden Woods; powodem, dla którego Rimbaud chodził w furii, podczas gdy Nerval wędrował, aby wyleczyć się z melancholii. Pokazuje nam, jak Rousseau chodził, by myśleć, podczas gdy Nietzsche wędrował po zboczach gór, by pisać. Dla kontrastu, Kant maszerował przez swoje rodzinne miasto każdego dnia, dokładnie o tej samej godzinie, aby uciec od przymusu myślenia. Błyskotliwa i erudycyjna „Filozofia chodzenia” to zabawny i wnikliwy manifest na rzecz stawiania jednej stopy przed drugą.
