Figural Philology: Panofsky and the Science of Things
Choć inspirowana spuścizną Panofsky'ego, książka ta odbiega w pewnych punktach od deklarowanych celów Erwina Panofsky'ego i zwraca uwagę na kilka aspektów, które do tej pory były mniej akcentowane w jego intelektualnej recepcji.
Podkreślając znaczenie ikonologii jako metody dla historii sztuki i nauk humanistycznych w ogóle, pokazuje, w jaki sposób jej badanie promuje współpracę między historią sztuki a historią filozofii. Omawia, czy metoda Panofsky'ego może być przydatna w ogólnych kwestiach epistemologii nauk historycznych, które badają ludzkie dzieła.
Filologia figuralna pokazuje również, że Panofsky dzieli pokrewieństwa z dwudziestowieczną filologią romansu. Lektura pracy Panofsky'ego wraz z filologicznym przedsięwzięciem Ericha Auerbacha i kilku innych autorów pokazuje, że właściwe zawłaszczenie filologicznego impulsu może zapewnić wyjście z metodologicznej antymonii wciąż wiszącej między hiperformalistycznym i hiperteoretycznym podejściem do historii sztuki.