Wildlife Documentaries in Southern Africa
Niniejsze studium analizuje, dlaczego Park Krugera walczył o to, by stać się wiodącym miejscem do kręcenia filmów o dzikiej przyrodzie, a następnie, paradoksalnie, w czasie, gdy Republika Południowej Afryki znalazła się pod rosnącą presją polityczną i wojskową, kręcenie filmów o dzikiej przyrodzie odniosło ogromny sukces. Kolejnym paradoksem jest to, że rozwój filmowania dzikiej przyrody był równoległy z rozwojem polowań na dziką przyrodę w Afryce Południowej.
Studium odwołuje się do teorii aktora-sieci, aby zbadać złożoną interakcję między lokalnymi filmowcami, międzynarodowymi zleceniodawcami, takimi jak Mike Rosenberg, międzynarodowymi nadawcami i zaangażowanymi zwierzętami. Argumentuje, że południowoafrykańscy filmowcy często byli w stanie z powodzeniem celować zarówno w rynki europejskie, jak i północnoamerykańskie, i wskazuje na sposoby, w jakie innowacje z Afryki Południowej wpływały na międzynarodowe trendy w nadawaniu, szczególnie w odejściu od brytyjskiego etosu i stylu BBC.
Całość kończy się analizą Africam i WildEarth oraz wizji założyciela Grahama Wallingtona na temat przyszłości filmów dokumentalnych o dzikiej przyrodzie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)