Ocena:
Książka „The New York Philharmonic: From Bernstein to Maazel” autorstwa Johna Canariny stanowi kompleksową i wciągającą kronikę historii Filharmonii Nowojorskiej na przestrzeni około pięćdziesięciu lat. Jest pełen osobistych spostrzeżeń, anegdot i obszernej dokumentacji, co czyni go cennym źródłem zarówno dla miłośników muzyki, jak i naukowców. Jednak niektórzy czytelnicy uważają niektóre sekcje za monotonne i pozbawione głębi w odniesieniu do wewnętrznej dynamiki i polityki orkiestry.
Zalety:⬤ Wnikliwy i dobrze zbadany opis historii Filharmonii Nowojorskiej.
⬤ Osobiste obserwacje autora i członków orkiestry wzbogacają narrację.
⬤ Wciągający styl pisania, który jest dowcipny i czytelny.
⬤ Bogato udokumentowane fakty dotyczące występów i dyrygentów.
⬤ Pięknie zaprezentowane zdjęcia, które uzupełniają tekst.
⬤ Niektóre sekcje mogą sprawiać wrażenie monotonnej listy występów i wydarzeń.
⬤ Brak głębi w omawianiu politycznych zawiłości i osobistej dynamiki w orkiestrze.
⬤ Sporadyczne nieścisłości w faktach zauważone przez czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy porównali ją niekorzystnie do poprzednich prac na temat orkiestry.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
The New York Philharmonic: From Bernstein to Maazel
The New York Philharmonic, from Bernstein to Maazel kontynuuje historię najstarszej amerykańskiej orkiestry opowiedzianą w Philharmonic Howarda Shaneta: A History of New York's Orchestra. Tamten tom zakończył się na sezonie 1970-71, tuż przed przybyciem Pierre'a Bouleza na stanowisko dyrektora muzycznego.
Oczywiście od tego czasu wiele się wydarzyło. Niniejsza książka rozpoczyna się jednak retrospektywnym opisem kontrowersyjnych ostatnich lat kadencji Dimitriego Mitropoulosa i objęcia stanowiska dyrektora muzycznego przez Leonarda Bernsteina. Będąc asystentem dyrygenta filharmonii podczas kadencji Bernsteina i od tamtej pory zagorzałym obserwatorem filharmonii, autor wnosi do tej historii pewne osobiste spostrzeżenia, a także chwile humoru.
Podtemat książki dotyczy sposobu, w jaki Filharmonia i jej dyrektorzy muzyczni zostali potraktowani przez nowojorską prasę, w szczególności Times. Ataki Howarda Taubmana na Mitropoulosa, Harolda Schonberga na Bernsteina i Donala Henahana na Zubina Mehtę są tutaj omówione, podobnie jak teksty różnych krytyków na temat tych i innych dyrygentów oraz samej orkiestry.
New York Philharmonic jest jedyną orkiestrą, która kiedykolwiek odbyła zagraniczną trasę koncertową wyłącznie z inicjatywy swoich muzyków, bez korzyści i wsparcia ze strony kierownictwa. Jak do tego doszło, jest opisane w kronice, podobnie jak otwarcie Lincoln Center, koncerty parkowe, promenady, spotkania perspektywiczne, koncerty dywanowe, trasy koncertowe i oczywiście sezony subskrypcyjne.
John Canarina pokazuje, w jaki sposób Filharmonia Nowojorska przetrwała niezwykłe wzloty i upadki w tym okresie, pozostając istotnym elementem życia kulturalnego Nowego Jorku.
